ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με αφορμή τον θάνατο της ποιήτριας Κατερίνας Αγγελάκη Ρουκ (που πολλοί αγνοείτε είτε την συγκεκριμένη ποιήτρια είτε γενικά την ποίηση) θα καταθέσω το ποίημα της που με εκφράζει εδώ και κάποια χρόνια."ΜΕΤΑΦΡΑΖΟΝΤΑΣ ΣΕ ΕΡΩΤΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣΕπειδή με τη δική μου γλώσσαδεν μπορώ να σ’ αγγίξωμεταγλωττίζω το πάθος μου.Δεν μπορώ να σε μεταλάβωκαι σε μετουσιώνω,δεν μπορώ να σε ξεντύσωέτσι σε ντύνω μ’ αλλόφωνη φαντασία.Στα φτερά σου από κάτωδεν μπορώ να κουρνιάσωγι’ αυτό γύρω σου πετάωκαι του λεξικού σου γυρνάω τις σελίδες.Πώς απογυμνώνεσαι θέλω να μάθωπώς ξανοίγεσαιγι’ αυτό μες στις γραμμές σουψάχνω συνήθειεςτα φρούτα π’ αγαπάςμυρουδιές που προτιμάςκορίτσια που ξεφυλλίζεις.Τα σημάδια σου ποτέ μου δεν θα δω γυμνάεργάζομαι λοιπόν σκληρά πάνω στα επίθετα σουγια να τ’ απαγγείλω σ’ αλλόθρησκη λαλιά.Πάλιωσε όμως η δική μου ιστορίακανένα ράφι δεν στολίζει ο τόμος μουκαι τώρα εσένα φαντάζομαι με δέρμα σπάνιοολόδετο σε ξένη βιβλιοθήκη.Επειδή δεν έπρεπε ποτέν’ αφεθώ στην ασυδοσία της νοσταλγίαςκαι να γράψω αυτό το ποίηματον γκρίζο ουρανό διαβάζωσε ηλιόλουστη μετάφραση." Και πάντα θα προσπαθώ να μεταφράζω τον γκρίζο ουρανό σε ηλιόλουστη μετάφραση.