ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Άλλο ένα βράδυ που νιώθω το βάρος του χρόνου, των χαμένων στιγμών, του αύριο. Γιατί δεν υπάρχει τίποτα για μένα πιο σκληρό από τις μέρες που περνούν, που φεύγουν κι εσύ να 'σαι αλλού, κοντά μα τόσο αβάσταχτα μακριά μου... Άδικος ο χρόνος και απόλυτος. Πώς να τον παραβλέψει το μυαλό για να ονειρευτεί; Μόνο τις μνήμες μου επιτρέπει. Κάπου ακόμα μένουν μισοπεθαμένες και με περιμένουν κι απόψε. Να σε θυμηθώ, να μας θυμηθώ. Τότε που ο χρόνος δεν προλάβαινε να μ' αγγίξει. Τότε που οι ώρες γεννιόντουσαν και πέθαιναν μέσα στα μάτια σου.