3.12.2014 | 19:30
O καλύτερος παιδικός μου φίλος....
αποφάσισε να γίνει ιερέας.Μεγαλώσαμε μαζί,στην ίδια γειτονιά.Μαζί δημοτικό,γυμνάσιο,λύκειο.Πάντα προσέχαμε ο ένας τον άλλον,σαν αδέλφια ήμασταν.Μετά χαθήκαμε με τις σπουδές μας.Ο καθένας σε άλλη πολη.Μιλούσαμε όμως τηλεφωνικά μια στο τόσο.Πρόσφατα μου τηλεφώνησε να μου πει ότι πήρε αυτή την πολύ κρίσιμη απόφαση για την ζωή του.Και ναι,αφού το αποφάσισε και το θέλει,ζωή του είναι και το αποδέχομαι,αλλά εγώ με την θρησκεία δεν τα έχω καλά και το θέμα είναι πως με κάλεσε στην μέρα της χειροτονίας του και δεν θέλω ούτε αυτόν να κοροϊδέψω,αλλά ούτε και τον εαυτό μου.Δεν ξέρω τι να κάνω.Απ'την μια θέλω να είμαι δίπλα του σε αυτήν την χαρούμενη γι'αυτόν στιγμή του,απ΄την άλλη αφού δεν είμαι και πολύ θρησκος,δεν θα είναι κοροϊδία να βρεθώ εκεί;Πραγματικά είμαι σκασμένος....