ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η οικογένεια μ κοντεύει να διαλυθεί. Μένουμε εξωτερικό ο πατέρας μ κ ο αδερφός μ θα μετακομίσουν σε άλλη πόλη μεγαλύτερη που έχουμε και συγγενείς και εγώ με την μητέρα μ θα μείνουμε εδώ. Οι γονείς μ χρειάζονται απόσταση ο ένας με τον άλλον και αποφάσισαν ότι θα ήταν καλύτερα ο ένας να πάει με τον γιο και ο άλλος με την κόρη. Εγώ εδώ θα έχω δηλαδή μόνο το αγόρι μου και τη μαμά μου. Και τη σχολή μου...Την οποία θα μπορούσα να την κάνω και εκεί ... αλλά ενασ Λόγος που δεν πάω και ίσως και ο μόνος είναι γιατί έχω καποια χρόνια σχέση με ένα παιδί. Τον αγαπάω αλλά αυτός έχει τη ζωή του εδώ, εδώ μεγάλωσε έχει τις παρέες του την οικογένεια του. Πολλές φορές όταν είμαστε μαζί δεν ξέρουμε τι να κάνουμε. Πάμε για φαγητό βλέπουμε καμία ταινια.. αυτά.. Ενώ όταν είναι με τους φίλους του κάνει τόσα πράγματα. Έχω μια κολλητή εδώ η οποία θα ξανά μετακομίσει σε λίγες μέρες Ελλάδα μόνιμα. Και ξαφνικά αρχίζω και νιώθω τόση μόνη. Νιώθω ότι γαντζώνομαι πάνω του και τον θαυμάζω που έχει τόσα ενδιαφέροντα. Δεν μπορώ να πω ότι δεν έχω τι να κανω. Και στη σχολή μιλάω με όλους και με την παρέα του αγοριού μου πολλές φορές βγαίνουμε.. αλλά σαν τη φίλη μου που με καταλαβαίνει και την καταλαβαίνω δεν είναι ... και θα φύγει και αυτή. Σκέφτομαι μήπως να ακολουθήσω και εγώ τον αδερφό μ και τον πατέρα μ και ίσως αυτό είναι και μια νέα αρχή για τους γονείς μου και για όλους μας αλλά φοβάμαι. Φοβάμαι μήπως κάνω λάθος επιλογή και αφήσω κάποιον που νοιάζεται για μένα και το μετανιώσω. Τον αγαπάω και έχουμε περάσει πολλά μαζί αλλά δεν ξέρω αν στο μέλλον θα νιώθω το ίδιο μόνη μου. Να διαλέξω να μείνω μαζί του και αν δεν βγει; Από την άλλη να πάω και να το μετανιώσω που τον άφησα γιατί θα με πονέσει πολύ κάτι τέτοιο. Και έπειτα είναι αυτό το άγνωστο ποιος μου εγγυάται ότι θα είναι καλύτερα εκεί. Το μόνο που ξέρω σίγουρα είναι ότι θα έχω συγγενείς και ξαδέρφια εκεί και την οικογένεια μ