ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 28 ετών, δουλεύω σ'ένα επαρχιακό νοσοκομείο και μου αρέσει ένας νεότερος συνάδελφος μου.. Το πρόβλημα είναι ότι αισθάνομαι διαρκώς να με καταδιώκει το σύνδρομο κατωτερότητας απέναντι του. Είναι πιο νέος , πιο όμορφος, πιο ευχάριστος,πιο ψηλός. Νιώθω κατατρεγμένος από την παρουσία του.Εκείνος παρόλο που διαθέτει όλα αυτά τα προσόντα μου έχει δώσει σαφή δείγματα ότι του αρέσω. Ωστόσο εγώ διστάζω να εκδηλωθώ. Είτε γιατί ορισμένες στιγμές νιώθω πολύ λίγος απέναντι του και φοβάμαι πως θέλει μόνο να περάσει λίγο χρόνο μαζί μου παίζοντας είτε γιατί τον μισώ επειδή νιώθω ότι είναι τόσο τέλειος. Τελευταία έχει εκδηλώσει ενδιαφέρον ένας άλλος συνάδελφος με τον οποίο νιώθω πιο άνετα να φλερτάρω γιατί απλούστατα δε διαθέτει όλα όσα διαθέτει ο άλλος. Εμφανισιακά δεν είναι αυτό που θέλω, δεν έχουμε κοινά ενδιαφέροντα και ως εκ τούτου δεν έχουμε και πολλά πράγματα να συζητήσουμε.Παρόλα αυτά μου αρέσει ο τρόπος που με φλερτάρει γιατί είναι άμεσος και είναι μια ένεση αυτοπεποίθησης σε μια φάση της ζωής μου που εξαιτίας του άλλου είναι αναγκαία. Δεν ξέρω πως να διαχειριστώ την κατάσταση.Σημειωτέον ότι έχω παρατηρήσει πως τώρα τελευταία είναι παγερά αδιάφορος απέναντι μου.Το ξέρω πως είναι λάθος να δείχνω στον δεύτερο ότι τον θέλω ενώ στην ουσία στο μυαλό μου είναι ο άλλος αλλά μου παρέχει την ασφάλεια που με τον άλλον δε θα νιώσω ποτέ.Τι να κάνω;;;