ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλημέρα. είχα ξαναγράψει πριν 1 μήνα για εναν δυνατό έρωτα που έζησα και εδώ και 8 μήνες έχουμε χωρίσει από δική του επιθυμία για να αφοσιωθεί στην καριέρα του. είχαμε επικοινωνία από τη δική του πλευρά πάντα, μια φορά το μήνα ή και δύο, μου έλεγε οτι με σκεφτέται ήθελε να μαθαίνει νέα μου, εχουμε βριστει αυτόυς τους 8 μήνες κυρίως από πλευράς μου διότι με μπερδευει αύτη του η στάση του έλεγα να μην με ενοχλεί και αυτός έλεγε πάντα πως ειναι η τελευταία φορά που επικοινωνεί και δεν πέρνουσε μήνας εστελνε μήνυμα κάποια συγνώμη για τη σταση του, οτι με σκέφτεται είμαι υπέροχος ανθρωπος ή να δει τι κάνω..βρέθηκαμε και τυχαία σε ολόκληρη Αθήνα και πραγματικά έτρεμα και είδα και αυτός επίσης.από τα χριστούγεννα και μετά δεν είχαμε ξαναμιλήσει. χθες βρήκα μια αναπάντητη στο viber από αυτόν, του στέλνω μηνυμα και μου είπε πως κοίταξε τη φώτο μου και το έκανε καταλάθος. πιάσαμε την κουβέντα μου είπε οτι περνάει δυσκολα δουλεία,(δουλεύει ως ιατρός σε νοσοκομείο κοβιντ)του είπα και εγω πως αντιμετωπίζω προβλήματα στα εργασιακά.χθες ψηνόμουν πυρετό και σημερα θα έκανα το τέστ. μου είπε πως θα ναι δίπλα μου σε ότι χρειαστώ ακόμα και φαι να μου φέρει και πως δε θέλει να πάθω τιποτα και σήμερα μου έστειλε καλημέρα, αν είμαι καλύτερα και τι έβγαλε το τέστ..Επίσης χθές μου πρότεινε να πάμε μια βόλτα αν θέλω, να με κάνει να νιώσω καλύτερα. πως το βλέπετε όλο αυτό?πληγώθηκα πολύ από αυτή την ιστορία γιατι ποτέ δεν ένιωσα οτι τον είχα δικό μου..ομως πάντα πίστευα ότι μας έδενε κάτι ιδιαίτερο. υπήρχε πολύ ένταση και πάθος και τρομερή χημεία.τι να κάνω έχει μοναξίες και θέλει στήριγμα ή οντως θέλει κάτι παραπάνω?