ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ήταν ένα όμορφο απόγευμα του Φεβρουαρίου. Εγώ είχα σχολάσει από τη δουλειά μου και στην επιστροφή μου από Αθήνα έκανα μια στάση με το λεωφορείο στους Άγιους Ανάργυρους, μιάς και τα μαγαζιά ήταν ακόμα ανοιχτά, είπα να ρίξω μια ματιά σε ένα βιβλιοπωλείο της περιοχής που είχε και καλές τιμές. Αφού ψώνισα κάποια πράγματα που ήθελα και έριξα μια γρήγορη ματιά σε μερικά μαγαζιά ακόμα, πήγα στην στάση του λεωφορείου στην πλατεία Αγίων Αναργύρων για να περιμένω το λεωφορείο και να επιστρέψω στο σπίτι μου. Ήταν από τις ελάχιστες φορές που στην στάση αυτή ήμουν μόνος. Πρόκειται για ένα αρκετά κεντρικό σημείο, αφού πρόκειται για την κεντρική πλατεία αλλωστε, και πάντα η συγκεκριμένη στάση μαζεύει πολύ κόσμο αφού από την συγκεκριμένη περνάνε τα λεωφορεία Α10 και Β10 και 735 για Μενίδι, 703 και 721 για Αγία Παρασκευή, αν δεν κάνω λάθος. Εγώ περίμενα τα Α10 ή Β10 για τον δήμο Αχαρνών, εκεί όπου και μένω. Σε κάποια στιγμή, λοιπόν, εκεί που περίμενα το λεωφορείο μου να έρθει, καταφτάνει στην στάση μια γλυκιά γιαγιά και με πλησιάζει για να με ρωτήσει και να μου πεί:ΓΙΑΓΙΑ: Ξέρεις, παλληκάρι μου, ποιο λεωφορείο να πάρω για να πάω στο Μενίδι?ΕΓΩ: Βέβαια! Θα πάρετε το Α10 ή το Β10. Είναι τα βασικά λεωφορεία που πάνε στο Μενίδι.ΓΙΑΓΙΑ: Να ‘σαι καλά αγόρι μου. Είναι να πάω επίσκεψη σε μια ξαδέλφη μου και πάντα μπερδεύομαι με αυτά τα λεωφορεία. Δε θυμάμαι ποιο είχα πάρει την τελευταία φορά. Εμείς οι γέροι τα χάνουμε καμιά φορά. Μου είπε πειραχτικάΕΓΩ: προς Θεού, μα τι λέτε? Μια χαρά είστε. Της είπα ευγενικάΓΙΑΓΙΑ: Κάπου κοντά στο Ζεφύρι μένει αυτή, αν θυμάμαι καλά.ΕΓΩ: Στο Ζεφύρι? Α, όχι τότε θα πάρετε το 735. Αυτό θέλετε! Δε σας βολεύει το Α10 ή το Β10.ΓΙΑΓΙΑ: Α, 735…ναι κάτι μου λέει, τώρα που μου το λές.Εκείνη ακριβώς τη στιγμή είδα το Β10 να ξεπροβάλλει και της εξήγησα βιαστικάΕΓΩ: Να έρχεται το δικό μου! Αν θέλετε ελάτε και σε αυτό, αλλά θα ταλαιπωρηθείτε πολύ γιατί θα πρέπει να περπατήσετε από τον Κάραβο. Σας βολεύει το 735.Καθώς λοιπόν έγινε αυτός ο διάλογος, είδα το Β10 να έρχεται στη στάση και αντί να σταματάει, να με προσπερνάει και τότε σάστισα. Σταμάτησε λίγο πιο κάτω από τη στάση και άνοιξε τις πόρτες του περιμένωντάς με και τότε εγώ άρχισα να τρέχω για να μπώ μέσα και με το που έφτασα στο λεωφορείο, ο οδηγός έκλεισε ξανά τις πόρτες, με άφησε απ’ έξω και έφυγε! Έτσι απλά. Σάστισα, εκνευρίστηκα και άρχισα να βρίζω τον οδηγό για αυτό που είχε κάνει, είχα αρχίσει και να πεινάω μετά από τόσες ώρες στη δουλειά με κούραση και ύστερα αυτή η βόλτα στην πλατεία των Αγίων Αναργύρων και ενώ επέστρεφα, βρίζοντας, στη στάση για να περιμένω το επόμενο (που θα ερχόταν μετά από 20 λεπτά) πλησιάζοντας, είδα το λεωφορείο 703 να έχει κάνει στάση και την γριά να ετοιμάζεται να μπεί μέσα. Μα τι κάνει? Αναρωτήθηκα. Αχ, μπέρδεψε τα νούμερα, 735 το ένα και 703 το άλλο, περιλαμβάνουν και τα δυο λεωφορεία και το 7 και το 3, αχ μπερδεύτηκε, σκέφτηκα, και θα πάει αλλού τώρα! Τη στιγμή που σκεφτόμουν όλα αυτά, η γριά έκανε το πρώτο βήμα για να μπεί μέσα στο λεωφορείο και τότε άρχισα να τρέχω προς το μέρος της για να την προλάβω και να μην ανέβει στο λάθος λεωφορείοΕΓΩ: Μη!!!!(της φώναξα) Σταθείτε! Όχι αυτό! Λάθος λεωφορείο θα πάρετε κατεβείτε κάτω!Η γριά σάστισε και με κοίταξε περίεργα.ΓΙΑΓΙΑ: Σε εμένα μιλάς αγόρι μου? Τι λές?ΕΓΩ: Αχ μπερδέψατε τα λεωφορεία! Όχι αυτό, το 735 θέλετε, αυτό είναι το 703 θα σας πάει αλλού, δεν πάει στο Ζεφύρι.ΓΙΑΓΙΑ: Μα ποιο Ζεφύρι? Είσαι καλά αγόρι μου?ΕΓΩ: Στο ζεφύρι, στην ξαδέλφη σας!Η γριά αγριεύτηκε, φάνηκε στο πρόσωπό της και στον τρόπο που με κοίταξε. Ο οδηγός του λεωφορείου που μας παρακολουθούσε από τον καθρέπτη εκκνευρίστηκε που περίμενε, έπρεπε να κλείσει τις πόρτες και να φύγει και αυτός, είχε δημιουργηθεί και ουρά με το σταματημένο λεωφορείο και μας ρώτησε με νεύρα «τι θα γίνει? Θα μπείτε ή όχι?» εγώ επέμενα να κατέβει γιατί κάνει λάθος.ΓΙΑΓΙΑ: Σε παρακαλώ αγόρι μου, αφησέ με! Θα μου πείς που θα πάω?ΕΓΩ: Ε, ανεβείτε! Δε φταίω εγώ! Εσείς θα χαθείτε!Κάπως έτσι την άφησα να μπεί στο λεωφορείο και εγώ έκατσα στη στάση για να περιμένω το δικό μου. Καμιά τρελή γριά θα ήταν, σκέφτηκα και την ώρα που το λεωφορείο απομακρυνόταν και η γριά που είχε μπεί μέσα με κοίταζε με τρόμο και περιέργεια, ξαφνικά αισθάνθηκα ένα χέρι να με ακουμπάει στην πλάτη. Γυρίζω και τι να δω? Ήταν η γριά!ΓΙΑΓΙΑ: Εντάξει αγόρι μου. Είχα μπεί σε αυτό το μαγαζί με τα ρούχα και μου το επιβεβαίωσε η κοπέλα. Πράγματι, το λεωφορείο που μου είχες πει πρέπει να πάρω.Ναι. Ήταν η σωστή γριά. Όση ώρα έτρεξα για να προλάβω το λεωφορείο μου που με εγκατέλειψε, η πρώτη γριά που με ρώτησε, στο διάστημα που έτρεξε να προλάβω το λεωφορείο, είχε μπεί στο κατάστημα με τα ρούχα και εγώ έκανα ολόκληρη σκηνή σε μια άλλη γριά που είχε πάει στην στάση. Δε θέλω καν να φαντάζομαι τι θα σκέφτηκε για μένα η δεύτερη γριά. Τουλάχιστον, εγώ μια φορά το καλό το έκανα. Έστω για την μια από τις δύο γριές!