30.10.2015 | 07:18
Ο μονολογος του παραλογου
Δυο χρονια σε επλενα,σε ταιζα,σε προσεχα,σε σκεπαζα τα βραδια.Συγκατοικουσαμε και δεν ειχες δωσει ουτε μισο ευρω γιατι σεβομουν και ηξερα τη δυσκολη κατασταση σου.σε πηδουσα,σε αγαπουσα,εγινα αλλη για εσενα,για να δεχτεις εσυ εμενα,το ενιωθα τοτε δεν το μετανιωνω...αλλα μολις εφυγα απτη πολη σου και μας χωριζαν μονο 90km εγινες ενας αλλος.ειδες τα δυσκολα κ εκανες πισω.γιατι ακομα κ η καψουρα σου οπως ελεγες με εμενα σου ηρθε πολυ ευκολα ετοιμη στο πιατο.ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που δεν μου αφησες κανενα συναισθημα γιατι τα εδωσα ολα σε εσενα.Σε ευχαριστω που με εφτασες στα ορια μου.τουλαχιστον ξερω πως εχω ψυχη και καποτε θα εκτιμησουν αυτα που εχω να δωσω
