ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θέλω να ρωτήσω κάτι που πάντα με απασχολούσε. Από όταν ήμουν πολύ μικρη δεν θυμάμαι ποτέ να φωνάζω τον πατέρα μου "Μπαμπά". Απλά δεν τον είπα έτσι ποτέ. Δεν ξέρω πως ξεκίνησε αυτό και γιατι.Σήμερα είμαι 25 ετών και ακόμα δεν τον έχω φωνάξει ούτε μια φορά στη ζωή μου γιατί απλά δεν μπορώ, δεν ξέρω γιατί. Όταν τον θέλω κάτι απλά πάω εκεί που είναι ώστε να του πω γιατί δεν μπορώ να τον φωνάξω. Επίσης σε φίλους και άτομα που δεν είναι της οικογένειας που δεν το γνωρίζουν αυτό λεω κανονικά "ο πατέρας μου...ταδε". Σε συγγενικά πρόσωπα δεν μπορώ να το πω και πολλές φορές όταν είμαστε μαζί κάπου μπορει να με πάρει πχ η θεία μου τηλέφωνο και να μου πει με ποιον είσαι; Και εκείνη τη στιγμή παγώνω. Δεν έχω τι να απαντησω. Θα ήθελα να μάθω γιατί έχει συμβεί αυτό. Πλέον ξέρω ότι είναι καθαρά θέμα ντροπής γιατί έχω μάθει να μη το λέω, αλλά πώς και γιατι ξεκίνησε αυτό;; Γνωρίζει κάτι κανεις; Με τον πατέρα μου είχαμε πάντα καλές σχέσεις οπότε δεν είναι ότι κρύβεται κάτι γύρω από αυτό.