ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 26 ετών και έχω γυρίσει εδώ και κάτι μήνες πλέον μόνιμα στο νησί μου. Πριν κάμποσους μήνες γνώρισα μια κοπέλα που ο καθένας θα ήθελε να είναι μαζί της.Είναι όμορφη,έξυπνη, καλλιεργημένη,σοβαρή, ευχάριστη και έξω καρδιά.Ένας άνθρωπος που είναι δύσκολο να αντισταθείς στη γοητεία του.Όταν λοιπόν τη γνώρισα αμέσως κατάλαβα ότι ήταν η γυναίκα της ζωής μου. Παρόλα αυτά δεν έκανα κίνηση γιατί φοβήθηκα την απόρριψη.Εκτός των άλλων ήμουν και μόνος μου 2 χρόνια και είχα ξεχάσει πως να φλερτάρω.Φανταστείτε την έκπληξη μου όταν εκείνη μια μέρα μου τηλεφώνησε.Αναθάρρησα!Από εκείνη τη στιγμή άρχισα να επικοινωνώ μαζί της συστηματικά.Ήταν δύσκολο να βλεπόμαστε μιας και η απόσταση μεταξύ μας ήταν μεγάλη.Όλα πήγαιναν καλά, μέρα με τη μέρα γνωρίζαμε ο ένας περισσότερο τον άλλον μέχρι που χωρίς να το καταλάβω άρχισα να της κάνω σκηνές ζηλοτυπίας.Ζήλευα τους πάντες.Όλα τα σύνδρομα κατωτερότητας μου εκδηλώθηκαν με νεύρα, ειρωνείες και προσβολές.Προσπαθούσα να γκρεμίσω την αυτοπεποίθησή της μειώνοντας διαρκώς τα ενδιαφέροντά της και διάφορα άλλα στοιχεία της κουλτούρας της.Τι κι αν προσπάθησε να μου δείξει ότι το μόνο που την ένοιαζε ήταν ο εσωτερικός μου κόσμος εγώ μέρα με τη μέρα κατέστρεφα την εικόνα της για αυτόν.Πλέον έχουμε να μιλήσουμε μήνες αλλά ακόμα τη σκέφτομαι.Ξέρω πως αυτά τα πράγματα συμβαίνουν μόνο μια φορά στη ζωή μας...Ένα καλοκαίρι...Μήπως προλαβαίνω να αλλάξω τα πράγματα;;Υπάρχει ελπίδα;;