ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ναι... ειμαι 19.ειμαι παρθενα.βλεπω τσοντες για να εκπαιδευτω.προσπαθω να το παιξω μυστηρια σε συζητησεις περι του θεματος στις παρεες για να μην καρφωθω.ακομα κ στην ιδια μου την μανα αρνουμαι να το παραδεχτω πως '' ναι μαμα δεν βρεθηκε ακομα γκομενος''.ακολουθω τις συμβουλες '' μα δεν ψαχνεις στα καταλληλα μερη καλε'' μα καλε συ , παντου παω.ειμαι ομορφη , πολυ , οσο κ αν ακουγεται περιεργο.την καραμελα της ελλειψης αυτοπεποιθησης την εχω βαρεθει , ειλικρινα δεν πασχω απο αυτο.ειμαι προβληματικο κομματι μηπως;.εχω κλειστει στον ευατο μου.οσο δεν βλεπω φως τοσο απελπιζομαι.αρχιζω κ αισθανομαι μη φυσιολογικη.ειναι βλεπεις τα γαμημενα κοινωνικα προτυπα που δεσμευουν. δεσμευουν το νου κ την ψυχη. που με πετουν στην απ εξω.που με κανουν κ αισθανομαι σε μειονεξεια.και εδω θα ερθεις κ θα μ πεις '' μα καλα τοσο ηλιθια εισαι που σκεφτεσαι τι λενε οι αλλοι;''.οτι κυνηγαω το κανω για την παρτυ μου κ μονο.αλλα ποιος εχει το αληθινο , το ειλικρινες θαρρος να ξεφυγει απο αυτον τον πιεστικο ιλιγγο των κοινωνικων δομων; ιδιαιτερα οταν τα ατομα που συναναστρεφεσαι ειναι βουτηγμενα μεσα του...εχω πολλα στο κεφαλι πατερ , δεν με χωραει η LIFO τουτη.