ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 23 και αναγκάστηκα λόγω της κατάστασης να γυρίσω πίσω στο πατρικό μου. Δεν μπορώ να φύγω τουλάχιστον αυτούς τους μήνες γιατί δεν έχω δουλειά. Ο πατέρας μου συνεχώς ενώ ξέρει ότι ακούω τα πάντα γιατί το σπίτι είναι μικρό , λέει στην μάνα μου ότι ήμουν το μεγαλύτερο λάθος που του έχει τύχει. Δεν μιλάμε καθόλου πλέον. 4 χρόνια που έλειπα από το σπίτι είχαμε ξεκινήσει λίγο να μιλάμε αλλά από αποσταση. Είναι άπειρες οι φορές που έχει σηκώσει χέρι πάνω μου στα παιδικά μου χρόνια, αλλά πάντα πίστευα ότι για αυτό φταίω εγώ γιατί σαν παιδί μιλούσα πολύ και έλεγα βλακείες. Αλλά πλέον ξέρω ότι ένα παιδί 10 ετών ότι και να πει, δεν δικαιολογεί την βία. Χρήσιμοποιει χυδαίους χαρακτηρισμούς για να με περιγράψει συνέχεια ,που ποτέ μου δεν έχω ακούσει άλλον γονιό να μιλάει έτσι για το παιδί του. Λόγια αισχρά που σου προκαλούν αηδια. Το μόνο που κάνει όλη μέρα είναι να κάθεται σπίτι και να πίνει αλκοόλ, δεν κάνει τίποτα άλλο. Το μόνο καλό είναι ότι στην μάνα μου δεν συμπεριφέρεται άσχημα ,μάλλον γιατί ξέρει ότι χωρίς την μάνα μου δεν θα είχε ούτε ένα ευρώ. Τα παιδικά μου χρόνια ήταν άθλια, μες την βία τον φόβο και την φτώχεια. Παρότι κατάφερα να φτιάξω την ζωή μου ,νιώθω ότι τις τελευταίες μέρες είναι λες και ξαναγυρίζω πίσω σε αυτά τα χρόνια