29.4.2013 | 14:18
Ο πόνος μου...
Γεια σας. Δεν θα πω το όνομα μου. Ούτε το δικό της. Την στιγμή που γράφω αυτές τις γραμμές είμαι ράκος. Δεν τρώω εδώ και τρεις μέρες, κλαίω όλη μέρα, και την βγάζω μόνο με νερό και τσιγάρο. Δεν έχω πουθενά να μιλήσω. Λοιπόν ας μπω στο θέμα. Εδώ και 5μιση χρόνια είμαι με εκείνη. Τον Φεβρουάριο αποφάσισα να μεταναστεύσω στην Γερμανία για να κερδίσω μια αξιόλογη ζωή. Εκείνη ήταν αρχικά αρνητική στην σκέψη. Μετά συμφώνησε να έρθει μαζί μου να ζήσει με εμένα με την προϋπόθεση πως να τακτοποιηθώ και να μπορεί να στηριχτεί σε εμένα όταν έρθει. Μετά άλλαξε γνώμη. Προσφέρθηκε να μου βρει δουλειά στην Ελλάδα να γυρίσω πίσω και να συνεχίσουμε μαζί. Τελικά συμφωνούμε να έρθει εκείνη εδώ και πάλι. Οι 'διαδικτιακοί' καυγάδες μας πέρασαν στο παρελθόν (ξέρετε εσείς, έλα και είναι για καλό και μην κλαις κλπ) Επίσης συμφωνήσαμε να μείνουμε Γερμανία μέχρι να ανοίξει ξανά εργασιακά η Ελλάδα. Εδώ και μερικές μέρες ήταν απόμακρη από εμένα. Πριν τρεις μέρες μου έριξε την βόμβα. Δεν μπορεί να συνεχίσει μαζί μου γιατί κουράστηκε από την όλη κατάσταση, και γιατί θέλει να είναι μόνη της να περνάει καλά χωρίς να είμαι εγώ στο μυαλό της. Εγώ τις επόμενες μέρες θα πάω Ελλάδα να βρεθούμε και να προσπαθήσω να σώσω την σχέση μου, και να διαλυθεί. Η ουσία είναι μία όμως. Εγώ από τώρα που δεν έχουμε τελειώσει είμαι χάλια. Μετά πως θα είμαι; Πόσο χειρότερα; Φταίω εγώ; Έκανα κάτι λάθος; Πείτε μου ότι θέλετε.