ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Οταν με πηγανσηκωτη στο νοσοκομειο τον περασμενο Νοεμβρη , ειχα καταρρευσει και σωματικα και ψυχικα.Δενηθελα ουτε να το παλεψω, ουτε τιποτα. Ξαφνικα μπαινει μεσα ενας ...Αγγελος νοσηλευτης και μου χαμογελασε. Εγω ενω ΔΕΝ τον ειδα ερωτικα , τον χαζευα σαν... πινακα ζωγραφικης ενα πραγμα.Ειχε μια φωτεινη αυρα που σπανιο να την βρεις σε ανθρωπο. Μου θυμιζε και λιγο τον μπαμπα μου στα νιατα του και ΞΑΦΝΙΚΑ ΑΛΛΑΞΑ ΓΡΑΜΜΗ ΠΛΕΥΣΗΣ. Ειναι περιεργο αλλα μου λειπει ακομα αυτη η μορφη και το ενθαρρυντικο χαμογελο.Στελιο τον ελεγαν θυμαμαι και θα ηθελα πολυ να ηταν αδελφος μου ή να τον βλεπω συχνα. Φευγοντας του εδωσα ενα λουλουδακι. Μετανιωσα που δεν του ζητησα το τηλεφωνο του αλλα ισως πηγαινε το μυαλο του αλλου και δεν τολμησα. Αυτες τις ημερες που θα ξαναπαω στο Νοσοκομειο για εξετασειςτις επομενες θα ειναι ολα αδιαφορα αν λειπεις εσυ.Απλα θα ηθελα να ξαναδω αυτο το χαμογελο που δινει ΤΟΣΗ ΔΝΑΜΗ.