ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

...και δικαιώνει. 4 χρόνια πριν. Εγώ τότε μόλις είχα γυρίσει από φοιτήτρια. Και οι δύο καταγόμαστε από την ίδια πόλη και έτυχε να γνωριστούμε μακριά, εκεί που σπούδαζα. Πόση σύμπτωση. Εσύ ο ίδιος έλεγες πως τέτοια χημεία του συμβαίνει με γυναίκα πρώτη φορά και πως δεν θα με άφηνες ποτέ να σου φύγω. Το έδειχνες, με ήθελες και σε ήθελα πολύ. Πάρα πολύ. Ξενύχτια, τηλέφωνα, τρελές εκπλήξεις,ταξίδια μαζί, αυτός ο τρελός κόμπος στο στομάχι κάθε φορά πριν συναντηθούμε. Και όταν γύρισα στην πόλη μας εκεί ζήσαμε τις πιο έντονες στιγμές μας. Το άρωμα της πόλης από τις στιγμές μας εκείνες άργησα πολύ να το βγάλω από το νου μου και την ψυχή μου.Μου είπες ότι προτίθεσαι να το επισημοποιησουμε και από σχέση να το προχωρήσουμε σε πιο σοβαρό, αλλά ένα εμπόδιο σε σταματάει από αυτό. Ο λόγος; "Δεν έχουμε ζήσει σε δικό μας χώρο μαζί". ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ. Εγώ τότε σε αναζήτηση δουλειάς κι εσύ αποκατεστημένος εργασιακά. Και αυτό, λες, σε εμπόδιζε να το πάμε παρακάτω και μου ζήτησες ''προσωρινά'' να χωρίσουμε. Έκλαψα, αλλά σου είπα εντάξει. Μετά από 2-3 μήνες όπου ενώ συνέχιζες να μου στέλνεις μηνύματα και να με ρωτάς νέα μου, αλλά και να βγαίνεις έξω με διάφορες παρέες (και τύπισσες), μου ζήτησες να τα ξαναβρούμε κι ότι όλον αυτό τον καιρό δεν έχεις κοιτάξει καμία άλλη. ΣΟΥ ΕΙΠΑ ΟΧΙ. Και μέσα μου ήθελα όσο τίποτα να σου πω ναι, αλλά σκεπτόμενη τον ηλίθιο λόγο που με χώρισες, έβαλα μπροστά την αξιοπρέπεια μου.Και σου είπα να σταματησεις να με ενοχλεις γιατι ειμαι σε σχεση.Κι ας μην ημουν τοτε.Δεν σταματησες ομως. Κι εκανες κι εσυ μια σχεση, και οσο ησουν μαζι της συνεχισες να μου στελνεις μηνυματα και να μου ζητας να βρεθουμε. Μεχρι που αλλαξα αριθμο, εκλεισα social media, σε εβγαλα απο τη ζωη μου για να μπορεσω να παω παρακατω. Και πηγα. Και εκανα μια συντομη νεα σχεση, αλλα και μια σχεση μετα η οποια εμελλε να ειναι η πιο ουσιαστικη και σοβαρη σχεση που ειχα ποτε. Αυτη με τον πλεον αντρα μου. Και εσυ συνεχισες να εισαι με εκεινη, την οποια λυπομουν διοτι δεν εφταιγε πουθενα μα ηξερα οτι δεν θελεις πραγματικα. Αυτη δεν με ηξερε, την ηξερα ομως εγω.Μεχρι που τα εφερε ετσι η ζωη που στην τυχη εμαθα απο κοινο γνωστο οτι χωρισες μαζι της προσφατα. Και ρωτουσες για εμενα. Αν ξερει καποιος τον αριθμο μου, πως μπορει να με βρει κλπ. Βεβαιως και εμαθες. Εμαθες οτι σε ξεπερασα προ πολλου και εχω πλεον φτιαξει τη ζωη μου με εναν ανθρωπο που αγαπησα πολυ περισσοτερο απο εσενα. Γιατι το αξιζε και με αγαπαει χωρις να υπολογιζει τιποτα προκειμενου να ειμαστε μαζι.Η αντιδραση σου απο οτι μου ειπανε...ηταν ολα τα λεφτα. Δεν χρειαζεται να πω κατι αλλο.Σου ευχομαι πραγματικα να μετανιωνεις καθε ημερα για τον πονο που μου προκαλεσες τοτε. Που εκανα να βγω απο το σπιτι μου 5 μηνες απο τη στενοχωρια. Που δεν ηθελα να ξυπνησω, να φαω, να βγω εξω, να ακουσω ανθρωπο.Ηθελα απλα να τα γραψω καπου. :-)