ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μία φορά κι έναν καιρό ήταν ένας άνθρωπος που ζούσε βουτηγμένος μέσα στο ψέμα και τον εγωισμό. Όταν δεν γινόταν τον δικό του τότε τιμωρούσε τους άλλους και απαιτούσε από τους άλλους να είναι σωστοί. Στις σχέσεις του σπανίως φερόταν εντάξει. Ειδικά τις γυναίκες που έβλεπε ερωτικά τις φλόμωνε στο ψέμα και πάντοτε έπαιζε τουλάχιστον με δύο. Αυτά όμως τα έκανε πίσω από μια οθόνη για να μην έχει συνέπειες. Στην καθημερινότητά του ωστόσο έδειχνε ότι είναι ένα καλό άτομο, χαβαλετζής μάλιστα και γιατί όχι; χαριτωμένος. Αν τυχόν και γινόταν να φανερωθεί τότε έκανε τους πάντες αχταρμά, χτύπαγε σε φιλότιμα, ανασφάλειες, ηθικές αξίες του καθενός για να την βγάλει λάδι και τα κατάφερνε με επιτυχία. Όμως, ήταν τόσο καλός στο να υποκρίνεται που ξεγέλαγε και τον εαυτό του πλέον. Νόμιζε ότι είναι ικανός να αγαπά και φερόταν μ΄άσχημο τρόπο σε όλες του τις σχέσεις. Τους ανθρώπους τους έβλεπε σαν πτυχία και τι είχε να κερδίσει απ' αυτούς, σπάνια έμπαινε στην θέση τους κι όταν το κάνε, ο μόνος λόγος ήταν για να τους κατανοήσει και να τους εκμεταλλευτεί καλύτερα. Αυτός ο άνθρωπος μίλαγε πολλές φορές για ηθική με απόλυτο ύφος και ήταν επικριτικός με τους άλλους, ποτέ όμως με τον εαυτό του. Δεν συγχωρούσε κανέναν που δεν πήγαινε με τα νερά του κι ας είχε κάνει διάφορες άσχημες πράξεις. Επίσης, ακόμη κι αν έδιωχνε τους άλλους με την απαίσια συμπεριφορά του ήθελε να τους ξεφτιλίσει για να νιώσει όμορφα χωρίς να νιώθει ότι κάνει κάτι κακό. Το μόνο που τον ένοιαζε ήταν να έχει κέρδος και να νιώθει νικητής. Οι νίκες του βέβαια ευτελείς αλλά ο καθένας μέχρι εκεί που μπορεί. Δεν έκανε ποτέ όμορφες πράξεις για τους άλλους κι αυτό μόνο αν είχε λόγο να κερδίσει κάτι αλλά πάντα υποκρινόταν τον καλόκαρδο ενώ μπορούσε να καταστρέψει για πλάκα τους άλλους. Αυτός ο υποκριτής, που δεν ξέρει να συμπεριφέρεται. Που παίζει με τους ανθρώπους κυκλοφορεί ανάμεσά μας. Αν τον ξαναδώ να χρησιμοποιεί κείμενά μου ή άλλες μου αναρτήσεις εδώ μέσα με σκοπό θα έχει ανάλογη απάντηση.