ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τελικά έιναι καλό να κάνεις διαρκώς ψυχανάλυση στον εαυτό σου ή όχι.καλή η αυτογνωσία αλλά μήπως χάνεσαι λίγο σε λαβύρινθους και καταλήγεις πιο μπερδεμένος απο πριν? η ακόμα να ίσως και να δημιουργείς προβλήματα εκεί που δεν υπάρχουν? πχ. ξυπνάς με μια μικρή μελαγχολία το πρωί και αρχίζεις: πωω τώρα πρέπει να πάω γραφείο και μετά πρέπει να πάω γυμναστήριο να κάψω την χθεσινοβραδινή κρέπα και το παγωτό και το ουίσκι μετά το παγωτό. μετά σκέφτεσαι ότι αν είχες σχέση δεν θα έτρωγες σαν την γουρούνα να καλύψεις τα ψυχολογικά σου κενά.. και τσουπ.. πετιέται αυτός...και καθώς περπατάς να φτάσεις στο γραφείο ακούγοντας madrugada (χαρούμενα και ανάλαφρα) ,, σκας και ένα δυο δέκα δάκρυα γιατί σου λείπει ΑΥΤΌΣ. Ξέρεις τώρα ένας είναι ο αυτός. μετά λες δεν πειράζει μωρέ έχω τους φίλους μου να βγω να περάσω καλά να γκομενίσω... αλλααα όχι... γιατί εκεί θυμάσαι ότι κ αυτοί χαμένοι στα δικά τους είναι με όρεξη μηδέν να περάσετε καλά να ξεφτιλιστείτε λίγο να γελάσετε. τσουπ πάλι γυρνάς σε ΑΥΤΟΝ. και αυτό το γκομενίσω που σκέφτηκες πριν? μπα ξέχνα το.. με ποιόν? με τον κάθε βλάκα που σου κολλάει χωρίς να μπορεί να εξιτάρει ούτε το 0,001 % του εγκεφάλου σου? και καταλήγεις γύρω στις 9:30 ( χωρίς καν να έχεις πίει καφέ) να νιώθεις ότι ούτε ένα τόσο δα μικρό πραγματάκι δεν πάει καλά στην γαμωζωούλα σου. τι στο καλο? μόνο εγώ το κάνω? και γενικά νόμιζα ότι με λες φυσιολογική και αισιόδοξη. θα ήθελα να υπάρχει ένα κουμπάκι "overthinking termination" να κάνω τσιιιικ που και που.