12.8.2016 | 08:55
'''Οχι''
Κάθε μέρα προσπαθώ να λέω όχι σε ό,τι δεν με ευχαριστεί. Να λέω όχι σε άσχημες συμπεριφορές. Δεν θα με ρίξεις εσύ. Έχεις θέματα όπως εγώ και δεν είσαι κανένας αθώος. Η διαφορά μας είναι πως η δική σου τρέλα και τα δικά σου θέματα πηγάζουν από φοβερές ανασφάλειες και απωθημένα. Γιατί; επειδή σου έχουν δωθεί τόσες χυλόπιτες και δεν μπορείς να εμπιστευτείς τον εαυτό σου. Έχεις φτιάξει μια περσόνα επιτυχημένα θα έλεγα διότι έχουν τσιμπήσει πολλές. Συγχαρητήρια για αυτή σου την ιδέα. Όμως, μόνο εδώ... είσαι μόνος και η μιζέρια δεν σε αφήνει να σκεφτείς καθαρά. Ακόμα πιστεύω ότι αξίζεις όμως...Ακόμα πιστεύω ότι πίσω από τις λέξεις σου κρύβεται μια πληγωμένη καρδιά παραγεμισμένη με εγωισμό σαν άμυνα για να τα βγάζει κάθε μέρα...Ακόμα πιστεύω ότι η αλλόκοτη συμπεριφορά μου σε έκανα να σκέφτεσαι πόσο τρελή είμαι... όμως, χωρίς λίγη τρέλα δεν θα αλλάξει ποτέ τίποτα...Δεν ήμουν υποκρίτρια από την αρχή... Σου έδειξα αρκετά αν και αρκετά λανθασμένα...συγχώρεσέ με...Νομίζεις ότι εμένα μ'αρέσει που είμαι έτσι; που ξέφυγα; ΚΑΘΟΛΟΥ ! Δεν είναι κάτι για το οποίο είμαι περήφανη...Έκανα ό,τι μπορούσα... η δική μου μάχη μαζί σου σταματάει εδώ... ο αγώνας δεν υπάρχει...τον εξαφάνισαν η αντιπάθειά σου για μένα...οπότε καμία διεξαγωγή δεν θα γίνει και εγώ ΠΡΕΠΕΙ να αποχωρήσω ξανά και αυτή τη φορά για τα καλά...Σε έναν θεσσαλονικιό... σου αφιερώνω και ένα στιχάκι από τρύπες: '' Τα λόγια μου είναι μια ανέλπιδη ευχήΣβησμένα φώτα μέσα στο άχαρο δωμάτιοΚαι αν τ’ άφηνες θα καίγαν τη σιωπήΚαι θα διαλύαν το κρυμμένο σου παράπονοΜα εσύ σωπαίνεις και θρηνείς σαν τον κατάδικοΠάνω απ’ τη στάχτη που σκεπάζει τον παράδεισοπάνω απ’ τη στάχτηΒάλε φωτιά σε ό,τι σε καίει, σε ό,τι σου τρώει την ψυχήΈξω οι δρόμοι αναπνέουν διψασμένοι, ανοιχτοίΕίναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή.''