20.8.2011 | 23:59
Όχι άλλο..
Είναι Σάββατο βράδυ και κάθομαι μέσα ανήμπορη να κάνω κάτι άλλο. Νιώθω χαλασμένη. Κλαίω και γράφω ταυτόχρονα. Δεν μπορώ να αντέξω πολλά. Λένε ότι είμαι δυνατή, αλλά δεν είμαι. Αλήθεια δεν είμαι. Χώρισα πριν μια εβδομάδα. Αποτυχημένη σχέση από την αρχή της. Το έβλεπα, το ένιωθα, αλλά είπα να αφεθώ. Ότι μια φορά δεν θα εμπλακώ συναισθηματικά, θα είναι απλά σεξ. Αλλά ποιον πάω να γελάσω? Δεν είμαι έτσι, ποτέ δεν ήμουν ή θα είμαι. Είναι ερωτευμένος μαζί μου, αλλά δεν του αρκώ. Θέλει να κάνει τη ζωή του.. Το ήξερα από την αρχή. Αλλά το χειρότερο κομμάτι είναι η τάση να με θίγει, να με υποβαθμίζει. Είσαι όμορφη αλλά αμόρφωτη, χαζή, με λυκειακό χιούμορ.. Κι αντί να τον στείλω, όντας ενοχική έμενα εκεί να προσπαθώ να αποδείξω ότι δεν είμαι έτσι, κάτι αξίζω, αλήθεια.. Να απολογούμαι για τα πάντα, για όλες μου τις επιλογές. Κι ακόμα και τώρα που δεν είμαστε μαζί, θέλω να του τα δείξω όλα αυτά. Με νοιάζει η γνώμη του για μένα. Έτσι μ'έμαθαν και δεν μπορώ να το αποβάλλω. Προσπαθώ αλλά δεν μπορώ. Η γνώμη των άλλων..Και σήμερα μαθαίνω ότι όλα διαλύθηκαν και στο σπίτι της οικογένειας. Η αδερφή μου είναι κλεπτομανής. Είχε σταματήσει για 2 χρόνια κι άρχισε ξανά.. Οι γονείς μου προδομένοι, έξαλλοι, έτοιμοι να την διώξουν από το σπίτι. Είναι το πρόσωπο που αγαπώ πιο πολύ στον κόσμο. Φοβάμαι.. Εϊμαι μακριά τους, δεν ξέρω τι να κάνω, πώς να βοηθήσω. Φοβάμαι πολύ. Ψάχνουμε για τα αίτια, αν και είναι κάτι παραπάνω από φανερά.. Αυτές οι συγκρίσεις μας έφεραν εδώ, και η γνώμη του κόσμου. Όλα κάτω από το χαλάκι για να δείχνουμε ότι έχουμε την πιο γαμάτη οικογένεια στον κόσμο. Πόσο με έχει καταστρέψει αυτό.. Και ήθελα την κολλητή μου απόψε. Αλλά ήταν κουρασμένη να μου μιλήσει.. Δεν την κατηγορώ, την έχω ζαλίσει αυτές τις μέρες. Απλά την ήθελα κοντά μου.. Θέλω μια αγκαλιά, να κοιμηθώ και να είμαι σε μέρος ασφαλές. Γνώριμο, οικείο. Αλλά δεν έχω. Φοβάμαι για όλα..