Καταλαβαίνω ότι κάποιοι άνθρωποι χρειάζονται το χρόνο τους για να ανοιχτούν και να τους γνωρίσει κανείς. Είναι κρίμα που δε σου δίνεται αυτή η ευκαιρία, αν είναι όντως έτσι. Η οικειότητα μεταξύ μας σημαίνει πως έχουμε πετύχει κάποια επαφή, δηλαδή όσο ανοίγεσαι σε κάποιον και εκείνος ανταποκρίνεται το ίδιο, υπάρχει επικοινωνία. Και γνωρίζω πως το κοινωνικό άγχος δε βοηθάει. Πάντως το να σκέφτεσαι «σε ποιανού την αγκαλιά θα ήμουν» είναι μια επικίνδυνη παγίδα που δε σε ωφελεί σε τίποτα. Καταλαβαίνω ότι απογοητεύεσαι, αλλά έχεις μπροστά σου ακόμα πολλά να ζήσεις.Το έχω και εγώ πάντως αυτό το να είμαι καλός με τους ανθρώπους και να αποφεύγω τις εντάσεις. Μακροπρόθεσμα όμως ανακάλυψα ότι δυσκολεύομαι να διαχειριστώ το θυμό μου, αλλά αυτό είναι διαφορετικό. Η ψυχοθεραπεία σίγουρα βοηθάει και ίσως είναι ο μόνος legit τρόπος να αλλάξεις τα πράγματα. Ειδικά η Gestalt (τσέκαρέ το) νομίζω ότι είναι ό,τι πρέπει για αυτό που σε απασχολεί.
11.4.2020 | 02:40
ΟΧΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΕΙΜΑΙ
Μια ζωη προσπαθουσα να ειμαι αγπητη και καλη με ολους και να μη δημιουργω εντασεις και νομιζα πως με το να μη μιλαω η με το να μενω απραγη το πετυχαινω. Και τωρα επειτα απο καποιες καταστασεις ειδα τα πραγματα εντελως διαφορετικα και ανακαλυπτω πως μονο αυτο που ηθελα ν ειμαι ΔΕΝ ειμαι!! Νομιζω πως δεν ειμαι αγαπητη πως σχεδον κανεις δε θα με ψαξει πως ειμαι κοινωνικη μονο για τα ματια του κοσμου και οχι οτι ξερω στα αληθεια κοσμο. Πως δε ξερω βασικα πραγμτα ουτε πως να εξελιξεις μια σχεση κοινωνικη η ερωτικη. Ειδικα ερωτικ θα ενδιαφερθουν θα μιλσουμε θα βγουμε μια φορα και μετα τιποτα Σαν να μην εγινε ποτε κατι και 1 2 3 ε μαλλον εγω φταιω. Συν οτι εχω κοινωνικο αγχος μερικες φορες κομπλαρω τοσο ειδικα σε αυτο το κομματι, και δε μπορω να δειξω τη καλη μου πλευρα και ειναι λες και τους διωχνω ολους μακρια.Δε μπορω καν να φανταστω πως να "προκαλεσω" καποιον να μου παρει ενα απλο τριανταφυλλο. Το χειροτερο ειναι πως τα συνειδητοποιησα ολα αυτα ομως δε ξερω ΠΩΣ και ΑΝ γινεται να τα αλλαξω. Και ειδικα τωρα με ολη αυτη η θλιβερη κατασταση που ζουμε σκεφτομαι ποσα πραγμτα θα μπορουσαν να ειναι αλλιως σε πιοιανου την αγκαλια ισως θα μπορουσα να ειμαι... και λυπαμαι τοσο που εγινε ετσι, ετσι που παντα προσπαθουσα να μη γινω!
1
