ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ασήμαντο πια για μένα ίσως, αλλά θέλω να το πω κάπου να ξεσκάσω.κοίτα να δεις.. σε είδα σήμερα μετά από καιρό αφότου χωρίσαμε.τόσο κλασικός.πάνω στη φιγουρατζίδικη μηχανή σου, σταματημένος στο φανάρι.το κλασικό στυλάκι, ακριβά ρούχα, ύφος πλουσιόπαιδου, γεμάτο αυτοπεποίθηση.τόσο σίγουρος για όλα, τόσο "τους γράφω όλους στα @... μου, γιατί δεν έχω ανάγκη κανέναν" και ταυτόχρονα τόσο κενός από συναισθήματα.όπως πάντα.ευτυχώς ήμουν στο απέναντι πεζοδρόμιο και σε απέφυγα. (τι να λέγαμε άλλωστε τώρα πια;)περπατώντας στο δρόμο, σκεφτόμουν..πώς καταλήξαμε εμείς οι 2 μαζί κάποτε;πώς ταίριαξα εγώ με κάποιον σαν κι εσένα; εγώ πάντα έψαχνα ανθρώπους με ουσία, με συναισθήματα, με ευαισθησία.. τόσο διαφορετικοί κόσμοι που όμως τότε εντυπωσιάστηκαν ο ένας από τον άλλον.αλλά ως εκεί.life goes on.ευτυχώς (τελικά) χωρίς εσένα.