ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Και τι λοιπόν? Όλα αυτά, τι ήταν? ΤΙ? Ήταν ψέματα, υπερβολές και φούμαρα, ή το σιχαμένο αλλοιωμένο αποτέλεσμα της καθημερινότητας? Είναι δειλός δηλαδή? Αν βάζεις την καθημερινότητα πάνω από τα θέλω σου είσαι δειλός.. Γιατί κάτι άλλο δεν υπάρχει. Όχι. Δεν αιτιολογώ, ούτε δικαιολογώ. Θέλω απλά να μάθω Πόσο αξίζω. Αξίζω όσο νομίζω ή τόσο λιγότερο? Αυτός.. Αυτός με έκανε να δω αλήθεια. Όχι Την αλήθεια, απλά με έκανε να δω αλήθεια, πέρα από όλα αυτά τα περιτυλίγματα που φοράμε όλοι. Από όλες αυτές τις βρωμιές που έχουμε σαν τσίμπλες στα μάτια μας και δεν μας αφήνουνε να δούμε. Γι'αυτό είναι τόσο σημαντικός, γιαυτό τον έχω ανάγκη. Ξέρω, θα έπρεπε να μπορώ να το κάνω και μόνη μου, αλλά δεν μπορώ. Ακόμα διαμορφώνομαι, και χρειάζομαι άλλους για να στηριχθώ. Και άλλες φορές μου συμβαίνει αυτή η αποκάλυψη, αλλά κρατάει για λίγο.. όσο το μυαλό είναι καθαρό.. μετά, πάλι θολούρα. Δεν γίνεται να ήταν ψέματα. Να ήταν ψεύτικος.Εδώ είμαι λοιπόν. Στέκω στο μικρό μου βασίλειο και παρατηρώ. Παρατηρώ και απορώ. Έτσι απλά.. Δειλία, ή ψέματα? Ή φόβος.. Φόβος για αυτήν την αλλαγή, που όταν συμβαίνει είναι σαν να αλλάζεις ολόκληρο το δέρμα σου, σαν τα φίδια. Σαν δειλία δηλαδή."Οι άνθρωποι δεν πετιούνται στα σκουπίδια!" Αυτό? Τι ήταν αυτό? Τι κάνει λοιπόν αν δεν με πετάει στα σκουπίδια? Με τοποθετεί παράμερα στο ράφι του, για όταν θα έχει χρόνο? Θα έχει ποτέ, ή έχουν όλα τελειώσει και φοβάται να το πει γιατί ξέρει πως θα σπάσω…