ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όταν διαβάζεις συχνά τον γραπτό λόγο κάποιου ή σχολιαστή ή εξομολογουμενου και για παρα πολλή καιρό είναι σαν να βλέπεις την ψυχή του , τον εκτιμάς και τον αγαπάς σαν να είναι φίλος ή φίλη σου.Νοιαζεσαι για αυτόν και ανησυχείς αν έχει καιρό να γράψει κάτι αν του συνεβει κατι... Τον αγαπάς γιατί βλεπεις ότι ειναι όμορφος άνθρωπος στην ψυχή, εμψυχώνει κάποιον και του δείχνει τον σωστό δρόμο ακόμα κι αν ο άλλος πρέπει να ταρακουνήθει για να "ξυπνήσει " ( με κόσμιο και ευγενικό τρόπο) και να βγει από τον λαβύρινθο, να απεγκλωβιστεί από τις σκέψεις του...Είναι άξιοι θαυμασμού και αληθινοί Χριστιανοί... Άλλοι ομως που διαβάζουμε τον γραπτό τους λόγο εδώ ξοδεύουν πληθώρα ενέργειας και χρόνου για έναν μόνο θλιβερο σκοπό, να σε πονέσουν ,να σε προσβάλλουν και να σε ντροπιασουν ( παρακινώντας κι άλλους ) ώστε να ... Χαρούν, να κουτσομπολεψουν και θα χαιρομουν αν σε έβλεπαν να κλαίς γοερά... Τι ειδους χαρά βρίσκει κανείς σε όλο αυτό το κατακρεούργημα μιας ψυχής που ειναι συνήθως άμεμπτη πάντα απορρουσα... Αυτό είναι αισχρό, άνανδρο και ανέκαθεν μου προκαλουσε αποστροφή , θυμό και ταυτόχρονα λύπη. Τα άτομα αυτά πάσχουν γιατί η κακια είναι αρρωστια υπουλη και τους διαλύει σιγα-σιγα. Ίσως δεν ένιωσαν ποτε το μεγαλείο του να δίνεις αγάπη και την όμορφη αίσθηση που σου χαρίζει η αίσθηση μιας καλής κουβέντας, μιας αγκάλιας, ένα χάδι στα μαλλιά, να κρατάς το χέρι κάποιου ενθαρρύνοντας τον κι ας μην σου επιστραφούν... Όλα αυτά τους προκαλούν εμετό και θεωρούν αδυναμία την καλοσύνη και μαγκιά την σκληρότητα. Καλό ξημέρωμα και όσο ζούμε να αγαπάμε. Αυτό είναι το νόημα της ζωης