30.9.2012 | 15:31
οι δύο τελευταίοι στίχοι σκοτώνουν...
(...) Μα στο τέλος, ότι και να γίνει,Βρίσκομαι πάλι μόνος σ' ένα άδειο δωμάτιοΝα χαζεύω κάποια εικόνα του εαυτού μουΚαι να ζυγίζω καταστάσεις.Και στο τέλος,Πάλι να σου θυμώνω...Γιατί,Μ' έκανες κάποτε να μην αισθάνομαι μοναξιάΚαι μ' άφησες μόνο μου να το θυμάμαι...~Αντώνης Μιζαντζίδης / Τα βράδια έχεις μια παράξενη συνήθεια
