ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

μας μεγαλωνουν,μας φροντιζουν και οταν πια δεν τους εχουμε αναγκη τους φωναζουμε,δεν τους δινουμε καμια σημασια,δεν τους σεβομαστε κτλ κτλ...οταν γερασουν και δεν μπορουν να αυτοεξυπηρετηθουν κοιταμε να τους ξεφορτωθουμε ο ενας στον αλλον, σε καποιον που θα τους φροντιζει επι πληρωμη, να τους ΄΄φαμε΄΄ τη συνταξη, τους φερομαστε ασχημα...πολυ ασχημο...ηταν μια γιαγια της προαλλες στο διπλανο κρεβατι του νοσοκομειου και η κορη της ολο της φωναζε. ως και στις 2 η ωρα το βραδυ ματι δεν μας αφησε να κλεισουμε με τις παρατηρησεις της.ποσο κριμα για εναν ανθρωπο οταν γερασει να τον εχουν του πεταματου...