ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Απο μικρη με ειχαν στο περιθοριο... μιλουσα και δεν ακουγομουν δεν μετρουσε ποτε η γνωμη μ γτ ημουν μικρη!!!!!! στην εφηβια κατανοηση μηδεν.... δεν λεω οτι ειμουν ευκολο παιδι αλλα σε καμια περιπτωση δεν αξιζα να με αποκαλει η μανα μ πουτανα και ο πατερασ μου να με σαπιζει στο ξυλο...στα 17 τα πρωτα συμτωματα καταθληψησ με 3 αποπειρεσ αυτοκτονιασ αφου μου ειχε περαστει πλεον απο τουσ γονεισ μου οτι ειμαι αχρηστη, ενα βαροσ για την οικογενεια... η αντημετοπιση που ειχα??? χρειαζεσε ψυχιατρο δεν πασ καλα... στα 19 εφυγα απο το σπιτι για σπουδεσ (με το ζορι γτ θεωρουσαν οτι ηταν πεταμενα λεφτα) προσπαθησα πολυ μακρια τουσ να ξεχασω και να ξεπερασω οτι ειχα ζησει εξαιτιασ τουσ, δυσκολα βεβαια αλλα τελικα καταφερα να τα θαψω μεσα μ και να προσποιηθω οτι ειμαι μια φυσιολογικη κοπελα σαν ολεσ τισ αλλεσ... και φτανω στο σημερα.. μου δοθηκε μια πολυ συμαντικη ευκαιρια για δουλεια οι πρωτοι που το συζητησα φυσικα ηταν οι γονεισ μ και λεσ και δεν το 3ερα παντα η ιδια απαντηση... "δεν εισαι ικανη να κρατησεισ μαγαζι"... "εχει ευθυνεσ δεν θα τα καταφερεισ".. και τελικα δεν εκανα τιποτα... συγνωμη αν σασ τα επρηξα απλα ηθελα να τα βγαλω απο μεσα μου τα κραταω χρονια δεν τα χω συζητησει με κανεναν αλλα τωρα νιωθω οτι απλα δεν εχω αλλη αντοχη.. φοβαμαι οτι καμια μερα θα μου στιψει τελειωσ και θα τουσ βρουν μαχαιρομενουσ.... ΥΓ:για τα ορθογραφικα λαθη συνχωρεστε με