1.7.2016 | 19:49
Οι γονείς του φίλου μου
Τον στηρίζουν, μας στηρίζουν. Όποτε κι όπως μπορουν προσφέρουν. Αυτή την περίοδο είμαστε και οι δυο άνεργοι. Συνεχως μας καλούν για φαγητό, για μπάνιο..μερικές φορές σκέφτομαι πως εγώ, αν ήμουν γονιός, δεν θα συντηρουσα την κατασταση αλλα θα εσπρωχνα το παιδί μου στην εργασία. Είμαι 25 κι εχω δουλεψει αρκετά. Ο φιλος μου ψαχνει την τελεια δουλεια..αν ψαχνει, δεν ξερω κιολας. Προσωπικά βρίσκομαι διαρκώς σε έναν αγώνα δρόμου με τον εαυτό μου και γνωρίζοντας τα θετικά και τα αρνητικά αυτής της καταστασης δεν υποδεικνυω σε κανένα το σωστό δρόμο...ουτε σε εκείνον. Ελπίζω όμως να γίνομαι κατανοητή οταν του λέω ότι δε θελω να με παει καποιος παραλία, αλλα θελω κάποια στιγμή να παρω το δικό μου αμάξι για να πηγαινω οποτε θελω...