ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μονάχα έτσι θα πέρναγαν οι μέρες στον στρατόγια άνθρωπο, μη - άνθρωπο που πάντα ήμουν εγώ. Στρατιώτες άμα ήτανε, θα ορμούσαν λαβωμένοι κι απ' όσους χάμω κείτονται, η ψυχή που αργοβγαίνει. Αν ώρες εικοσ' τέσσερις την πούμε τη ζωή μου, αιώνες που αργοσβήνουνε σε κάθε θύμησή μου.Μα πώς αλλιώς να πέρναγαν οι μέρες στον στρατό; Πρηνείς, θαρρείς, κι ερπόμενες σ' εμπόλεμο βυθό. Αδίστακτοι είναι είρωνες σαν κι άλλες που θα δούμε: Με βρήκανε στα σύνορα, ουλαμό ν' αργοηγούμαι. Και να που πάλι ξέχασα κορφές ν' αργοστοχεύω, αφού πρηνής κι ερπόμενος συνήθισα να οδεύω. Έγραψα κάτι μετά από πάνω από ένα χρόνο...Κοροϊδέψτε όσο θέλετε στα σχόλια.Καλά Χριστούγεννα και καλή Πρωτοχρονιά κι από εμένα, παιδιά.