ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σκεπτόμενος την ακρίβεια και το τεράστιο κόστος της ποιότητας ζωής έχω να πω το εξής: Μου λένε πολλοί άνθρωποι πως δεν τα βγάζουν πέρα, δυσκολεύονται και διάφορα τέτοια κυρίως αν έχουν οικογένεια. Προσωπικά υπάρχουν στιγμές που ονειρεύομαι να κάνω οικογένεια, θα ήθελα πολύ, ειδικά όταν βλέπω οικογένειες χαρούμενες στο δρόμο. Πέρα από κάποιες προσωπικές μου δυσκολίες αλλά και το γεγονός πως στην περίπτωσή μου θα έπρεπε να υπάρχει μια σύντροφος ώστε να κάνω οικογένεια, κάποια που θα το ήθελε κι εκείνη, που θα είχε δοκιμαστεί η σχέση μας ώστε να προχωρήσουμε σε ένα τόσο σημαντικό βήμα ενώ εγώ επί χρόνια δεν έχω ούτε καν κάτι περιστασιακό στη ζωή μου, πόσω μάλλον κάτι μόνιμο, θέλω να πω πως πραγματικά νιώθω αγωνία για τους ανθρώπους που επιλέγουν με όλες αυτές τις δυσκολίες να κάνουν οικογένεια. Ξέρω πως πολλές φορές υπάρχει και συγγενική στήριξη σε οικογένειες και διάφοροι τρόποι τέλος πάντων για να τα βγάλουν πέρα. Προσωπικά δεν έχω συγγενείς να με στηρίξουν ούτε θα το ήθελα αυτό. Απλά βλέπω ότι είναι ζόρικο που τόσα χρόνια στηρίζω μόνο τον εαυτό μου, κάθε χρόνο αυξάνεται όλο και περισσότερο το κόστος ζωής. Παρ όλα αυτά χαίρομαι που υπάρχουν οικογένειες- όταν είναι αγαπημένες-γιατί προσωπικά ζούσα, ζω και θα ζω για πάντα μόνος. Δε λέω πως θα ήθελα να κάνω οικογένεια ενώ δεν μπορώ να προσφέρω όσα χρειάζεται σε μία σύζυγο κι ένα παιδί, δεν θα ήθελα να γίνω φόρτωμα αλλά ορισμένες φορές ζηλεύω καλοπροαίρετα τις οικογένειες παρά τις δυσκολίες τους γιατί ξέρω πως οι άνθρωποι αυτοί παρά τις δυσκολίες τους έχουν ανθρώπους να μιλήσουν, να επικοινωνήσουν κι όχι άδειο σπίτι, άδειους τοίχους σπιτιού, άδεια ζωή όπως έχω και θα έχω εγώ. Από την άλλη απορώ πώς υπάρχουν τόσες πολλές οικογένειες ενώ ένα σημαντικό ποσοστό ανθρώπων σύμφωνα με τις έρευνες τουλάχιστον λένε πως ο μισθός τους τελειώνει στη μέση του μήνα ή ακόμα πιο πριν ή είναι άνεργοι ή έχουν γενικά προβλήματα. Κατανοώ πως πολλοί θα πουν ως λύση την εύρεση καλύτερης δουλειάς. Αυτό όμως δε γίνεται για όλους, προσωπικά δεν έχω τις ικανότητες και τα πτυχία για καλοπληρωμένη δουλειά γραφείου. Από την άλλη βλέπω πως οι άνθρωποι που έχουν οικογένειες δεν είναι όλοι διευθυντές ή επιχειρηματίες, οι περισσότεροι είναι απλοί εργαζόμενοι ή και τελείως άνεργοι. Δε λέω πως είναι καλό να παντρευτείς και να κάνεις οικογένεια για να ζήσεις μίζερα με έναν άνθρωπο, να του φορτώσεις τις εργένικες δυσκολίες σου αλλά από την άλλη αναρωτιέμαι: Ποιοί περνούν καλύτερα; Οι οικογενειάρχες που παρά τις δυσκολίες τους έχουν ανθρώπους και συντροφικότητα και χαρά ή εγώ που ζω και θα ζω έρημος και μόνος; Κάποιες φορές μού γεννιέται αυτό το ερώτημα. Και πληγώνομαι που δεν έχω έναν άνθρωπο κι ένα παιδάκι, μια οικογένεια. Κι ούτε θα αποκτήσω ποτέ. Απ' την άλλη με τόσες δυσκολίες γύρω μας κάποιες φορές χαίρομαι που δεν έχω ευθύνες. Αλλά πάντα ολομόναχος.