ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με το φιλο μου τα παμε τελεια.(30χρ) Νιωθω ομως οτι κατι δεν παει καλα με τα οικονομικα του (ναι οκ,ολων τα οικονομικα ειναι χαλια κ τα δικα μου επισης). Ειναι αγροτης και εχει ομως πολυ καλο μισθο. Έχω την εντυπωση οτι ο πατέρας του χρωσταει και προσπαθει να καλυψει τα σπασμενα της οικογενειας του. Συνεχως μου λεει ''δεν ξερεις τι τραβαω με τον πατερα που εχω", "ολο προβληματα", "ολα απο εμενα περνανε, ολα τα κανω εγω". Δε ρωταω ποτε, αλλαζω θεμα για να μην το φερω σε δυσκολη θεση. Νιωθω οτι δε θελει να μου τα πει για να μη με φορτωσει ή γιατι ειναι υπερηφανος σαν ανθρωπος. Το βλεπω συχνα ομως πολυ πολυ αγχωμενο και στεναχωριεμαι. Νιωθω και λιγο ασχημα που δε μου τα λεει ενω εγω του εχω πει αρκετα πραγματα για τους δικους μου και γενικα την ολη κατασταση. Να σημειωσω οτι μενει ακομα με τους γονεις του και μου ειχε αναφερει πιο παλια "Εγω μπορω να μεινω μονος μου,οι αλλοι δεν μπορουν". Πιστευω οτι μεγαλωσε αρκετα για να μενει ακομα με τους γονεις του, εχουμε βρει τροπους να μενουμε μαζι σχεδον καθημερινα, οχι τελειως ανθρωπινους αλλα απο το τιποτα καλα ειμαστε. Θα ηθελα να ξερω εστω λιγα βασικα πραγματα περισσοτερο τωρα γιατι εχουμε κανονισει διακοπες σε νησι(το πρωτο καλοκαιρι μαζι). Αν μου πει οτι πιεζεται οικονομικα,εγω δε θα εχω κανενα προβλημα να μην παμε,εχουμε εναλλακτικες πολυ πιο οικονομικες(εξωχικο). Παρολα αυτα λεω οτι αφου δε μου λεει κατι, ας κανονισουμε κανονικα. Ισως ομως να μη μου το λεει γιατι ντρεπεται. Μακρηγορησα το ξερω. Γενικα δεν εχω καταλαβει στο περιπου την οικονομικη του κατασταση για να ξερω κι εγω να μην προτεινω συνεχως εξοδους,μα μου βλακειουλες.