ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θα τα πω όλα εδω επιγραμματικά. Σκορπια τα εχω πει και σε φιλους αλλα ντρεπομουν κάπως να τα παρουσιασω ολα. Στην τρίτη λυκειου τα εφτιαξα με ενα παιδι, που σπουδαζε σε αλλη πολη. Στην αρχη ηταν ολα ωραία και καλα, κερδισε την εμπιστοσυνη μου σιγα σιγα, με εντυπωσιασε με την ευγενεια του, την καλοσυνη του και τελοσπαντων με κερδισε. Οταν ηρθε στην πολη μας με εγραφε πολυ ασχημα. Ηξερε οτι με στεναχωρει, αλλα δεν τον ενοιαζε, διοτι αν τον ενοιαζε θα αλλαζε αμεσα. Τελοσπάντων, εγω ημουν χαλια σαν ζομπι...Πρωτος ερωτας λεμε τωρα, τα ειχα δωσει όλα. Δεν μπορουσα να αποδεχτω οτι ο τοσο γλυκος συντροφος που ειχα βρει δεν θελει να ειναι παρων. Ενιωθα απορριψη και νομιζα οτι πρεπει να προσπαθησω κι αλλο η να αλλαξω κατι. Μην τα πολυλογω εξω απο το σπιτι με φιλους κλπ ημουν μια χαρα χαρουμενη, αλλα μες το σπιτι το σκεφτομουν και επειδη οι γονεις μου με εβλεπαν χαλια με εστειλαν σε ψυχολογο. Ενιωθα καπως αρρωστη φαση... Τελοσπαντων η γυναικα ειπε οτι ειμαι υγιεστατη και εξυπνη και οτι δεν εχω καποιο θεμα. Τοτε ήταν που πατησα ποδι στην σχεση μου και από τοτε γινεται το δικο μου. Οκ βλεποντας τον αλλον να αλλαζει τροπαρι ο εγωισμος μου ικανοποιηθηκε αλλα συνειδητοποιησα οτι νιωθω κενο, οτι δεν νιωθω ασφαλης και παρα τις αλλαγες δεν καλύπτομαι. Άλλο καποιος να κανει πραγματα μεσα απο την καρδια του, αλλο να τα κανει για να μην σε χασει. Που τωρα που τα λεμε, το αγορι μου, αν και καλο τυπακι, δεν ξερω γιατι δεν θελει να με χασει. Με θεωρει καλη περιπτωση και το ξερω, αλλα δεν τον νοιαζουν και τοσο οι σχεσεις και φοβαται να επενδυσει σε αυτες. Το εγω να υποφερω και ο αλλος να σε κραταει σε αποσταση αντι να σε διωξει εντελως, η να σε δεχτει εντελως μου φαινεται εως και κακοποιητικο. Αααα για να μην υπαρχει συγχηση οταν λεω οτι το αγορι μου ειναι καλο τυπακι εννοω, ότι δεν εχει κακη προθεση και θελει να ειναι ολοι καλα και χαρουμενοι. Οπως και να'χει, αυτο συν καποιες σαπιες αποψεις του πανω σε σημαντικα θεματα που με κανουν να θελω να παρω φορα και να πεσω στον τοιχο με εχουν ξενερωσει πληρως. Μου εχει τελειωσει ,το εχω ξεπερασει κιολας και νομιζα οτι καψουρευτηκα αλλον (πριν κραξετε με τον αλλον δεν εχω ελπιδες δεν κραταω καβατζες). Εγω τον χωρισμο τον ενιωσα να συμβαινει τοτε που επαψα να νιωθω εμπιστοσυνη και να περιμενω το επομενο χαστουκι. Εμεινα ως εδω ,ουτε εγω δεν ξερω γιατι και δεν σκοπευω να μεινω αλλο. Ισως η αποσταση ξεγελαει. Θελω κατι πιο παθιασμενο και πιο μεγαλο...Και προπαντως κατι που θα νιωθω ανετα και ασφαλης και οι αναγκες μου θα καλυπτονται χωρις να πρεπει να προηγηθουν παζαρια. Το θεμα τωρα ειναι πως ακριβως θα τον χωρισω. Περιμενει μετα να παμε βολτα...Δεν θελω γαμωτο, θελω την ησυχια μου και κατι μου λεει οτι δεν θα με αφησει σε ησυχια ευκολα. Και μιας και τα ειπα που τα ειπα ολα, να πω και αυτο...Φοβαιμαι μην λυγισω και μεινω κι αλλο. Φοβαμαι πολυ. Αν του πω οτι θελω αλλον ισως με αφησει εντελως, αλλα πιο το νοημα να τον πληγωσω; Αλλα δεν επενδυσε και ποτε σε μενα αρα πως σκατα θα πληγωθει;