Γνώρισα ένα αγόρι μέσω μιας φίλης μου. Βγήκαμε πριν 1 εβδομάδα πρώτο ραντεβού και κατενθουσιαστηκα μου άρεσε πολύ όμως υπήρχαν κάποια πράγματα που έλεγε που κάπως δεν μου κολλούσαν όπως το να με γνωρισει στους φίλους του και αμέσως μετά στην οικογένεια του . Η φίλη μου μού είχε πει τα καλύτερα γι'αυτόν μου είπε βέβαια πως είναι ντροπαλός και κάνει δύσκολα γνωριμίες κάτι που το κατάλαβα αμέσως . Εμένα βέβαια δεν με απασχολεί που είναι ντροπαλός αλλά με ενόχλησε που από τη πρώτη κιόλας γνωριμία ήθελε να γνωρίσω τη μητέρα του. Εγώ του εξήγησα με όμορφο τρόπο πως δεν χρειάζονται βιασυνες και πως πρέπει να βγούμε και δεύτερο ραντεβού και τρίτο και τέταρτο μέχρι να γνωριστούμε καλύτερα και να δούμε αν υπάρχει χημεία ανάμεσα μας. Ο ίδιος συμφώνησε αλλά καθημερινά που μιλάμε στο τηλέφωνο επιμένει να πάω να γνωρίσω φίλους και γονείς του . Δεν ξέρω πώς να του το βγάλω από το μυαλό βασικά με φίλους φίλες του δεν έχω θέμα να τους γνωρίσω αλλά με τους γονείς του Ναι έχω θέμα θεωρώ πως είναι πολύ βιαστική κίνηση και του το έχω πει και λέει ο ίδιος να απλά η μητέρα μου επιμένει να σε γνωρίσει και τής έχω δείξει φωτογραφίες σου, κάτι που εξίσου με χάλασε γιατί εδώ καλά καλά δεν γνώρισα τον ίδιο θα βιαστώ να γνωρίσω και γονείς μπορεί να βγω μερικές φορές και να μην μου αρέσει και αντίστοιχα να μην του αρέσω μετά δεν ξέρεις τι γίνεται στην πορεία . Μένουμε σε διαφορετικό μέρος που είναι 1 ώρα μακριά γιατί αν μέναμε κοντά με το ζόρι θα με πήγαινε στους γονείς του πολύ βιασύνη να κανουμε σχέση σε σημείο που ανησυχώ κάνοντας μου εξομολογηση ότι με ερωτεύτηκε με τη πρώτη κολακευτικά μεν αλλά δε βιάζομαι θέλω σιγά σιγά. Δεν ξέρω αν είμαι λάθος η σωστή αλλά πάντα θέλω να είμαι σίγουρη πριν κάνω το οποιοδήποτε βήμα γνωριμία με γονείς δεν ξέρεις πως οι ίδιοι θα το πάρουν μετά δεν ξέρω Πως σκέφτονται.....