ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ολα λαθος. Ενα σωστο παιδι με πλησιασε και καπως επιβραδυνω γιατι εχω εκατό ψυχολογικα. Ποτε μου δεν ενοιωσα οτι καποιος με αγαπα, περασα πολυ δυσκολα σχολικα παιδικα χρονια. Περναω δυσκολιες μεσα στο οικογενειακο περιβαλλον και κανω αλματα να γινω καλυτερη. Φοβαμαι μην ειμαι βαρος για αυτον αντι για πηγη ευτυχιας. Ετσι οπως κανω τον στενοχωρω. Αλλα η λυση ειναι μεσα στο γνωμικο "δεν ξερεις ποσο δυνατος εισαι μεχρι το να εισαι δυνατος να ειναι η μονη επιλογη" παραταω τις μιζεριες και προσπαθω να εξελιχθω και εγω αλλα και με κινητρο αυτον οσο δυσκολο και να ειναι; Και αν αυτο δεν ειναι αρκετο; (ειμαι 20 , θα ειναι ο πρωτος μου)