Καλά δε ντρέπεσαι να λες μηδενικά τους γονείς σου; Σου προσφέρουν τη δυνατότητα να σπουδάσεις και δε χρειάζεται να δουλεύεις παράλληλα για να προσφέρεις στο σπίτι, αλλά τρως από τα έτοιμα του μεροκαματιάρη. Κάτσε διάβασε να πάρεις το πτυχίο σου, ήξερες σε τι σχολή μπαίνεις εξ αρχής. Αντί να λες θα πάρω πτυχίο και θα βρω μια καλή δουλειά και θα προσφέρω στους γονείς μου ότι στερήθηκαν κάθεσαι και κλαιγεσαι. Όλα θέλουν ζόρι και προσπάθεια σε αυτή τη ζωή.
16.1.2019 | 08:06
όλα μα όλα μα όλα σκατά
σπουδάζω στην πόλη μου, εδώ και τρία χρόνια. Η σχολή μου είναι πάρα πολύ δύσκολη, ο πατέρας μου είναι μεροκαματιάρης άνθρωπος, η μητέρα μου άνεργη πλήρως αφημένη, σε σημείο απελπισίας, εγώ μέσα στο σπίτι νιώθω απίστευτη στεναχώρια. Ο ύπνος μου έχει αλλάξει, δεν κοιμάμαι σωστά, χρωστάω πολλά μαθήματα, είμαι άχρηστη, χωρίς κανένα προσόν, νιώθω ότι δε θα πάρω πτυχίο ποτέ, ότι δε θα καταφέρω στη ζωή μου τίποτα και ότι θα γίνω ένα μηδενικό όπως είναι οι γονείς μου. Έχω κάνει προσπάθειες μόνη μου, όμως πάντα πέφτω στο κενό. Κανένας απέξω δεν καταλαβαίνει κάτι, άλλωστε και μένα δεν μου αρέσει να λέω από εδώ και απο εκεί τα του οίκου μου. Δε μου αρέσει να νιώθω άλλο έτσι, χωρίς ζωντάνια, χωρίς ελπίδα, χωρίς χαρα. Όλοι όσοι με ξέρουν με θεωρούν δυνατή, όμως εγώ νιώθω ο ορισμός του τίποτα. Είμαι το τίποτα. Δεν έχω τίποτα να πιστέψω ποια. Δεν μου έχει μείνει κάτι. Θα πείτε ''πήγαινε σε ψυχολόγο'', δεν βοήθησε καθόλου. Την δουλειά την κάνεις μόνος σου. Είμαι φιλοσοφημένο άτομο και ξέρω να δίνω τέλειες συμβουλές. Για μένα, πνίγομαι σε μια κουταλιά νερό.
2
