Οι ανασφάλειες που σου δημιουργήθηκαν σ' έχουν τραυματίσει. Απλώς σκέψου ότι ένας άνθρωπος τραυματισμένος σωματικά, ακόμα κι από πρόσφατη ανάρρωση, θα βρει ότι του είναι δύσκολο να κάνει κινήσεις που πριν του έβγαιναν αβίαστα κι ανώδυνα και θα είναι λιγάκι αδέξιος στο περπάτημα ή σε ορισμένες κινήσεις του και θα πρέπει να περάσει κάποιος καιρός για να φύγει ο πόνος ή/και το μούδιασμα και να ξανασυνηθίσει να λειτουργεί όπως πριν. Έτσι κι εσένα σε έχουν "παραλύσει" οι ανασφάλειές σου και, ακόμα κι όταν τις ξεπεράσεις, θα σου πάρει κάποιον καιρό ν' αποκαταστήσεις τον τρόπο που λειτουργείς στις σχέσεις σου με το άλλο φύλο. Είσαι αυτή τη στιγμή παγιδευμένη με το να σκέφεσαι με άξονα το "τι θα σκεφτεί ο άλλος για σένα" ακριβώς επειδή στην τελευταία σου σχέση ο πρώην σου εξαρτούσε την εικόνα που έχεις για σένα από τη δική του (εμφανώς χαμηλή) εκτίμηση. Θα πρέπει ν' αποφασίσεις να πάρεις την κατάσταση στα χέρια σου και να κόψεις αυτόν το νοερό δεσμό. Διαφορετικά, κινδυνεύεις να κουβαλάς μαζί σου έναν πρώην ως "νυν στο μυαλό σου" γιατί τον αφήνεις να συνεχίζει να καθορίζει τα θέλω σου στα φλερτ, στα ραντεβού και σε μια μετέπειτα σοβαρή σχέση σου. Θα ξαναβρείς την προσωπικότητά σου και θα δρας με άξονα αυτήν. Δεν χρειάζεται να "καψουρεύεις" κανέναν ούτε να το παίζεις δύσκολη εκεί που δεν χρειάζεται. Άσε που θα σωσεις και πολύ χρόνο για τον εαυτό σου έτσι: όταν ο άλλος δεν σε θεωρεί "δύσκολη," τότε αυτόματα φέρεται όπως του βγαίνει, άρα δείχνει το ποιόν του από την αρχή και δεν κάνει διάφορες δήθεν μεγάλες κινήσεις για να "σε ρίξει," αλλά αργότερα χαλαρώνει. Να είσαι ο εαυτός σου, αλλά πρώτα πρέπει να πάρεις το χρόνο σου για να ξαναβρείς τον εαυτό σου και την αυτοεκτίμησή σου μαζί.