ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

να εβλεπα τα πραγματα πιο αντικειμενικα, πιο σφαιρικα, με περισσοτερη σιγουρια.σε οτιδηποτε συμβαινει, αμφισβητω τοσα πολλα: αν χαρω για κατι, φοβαμαι, ταυτοχρονα, πως ο ενθουσιασμος μου με κανει να υπερβαλλω και να ωραιοποιω τα πραγματα. αν στεναχωρηθω με κατι, σκεφτομαι πως ειμαι πολυ απαισιοδοξη και παλι υπερβαλλω, ή, πως το αξιζω.καποιες φορες, κρινω τις πραξεις μου εγωιστικες. το ξανασκεφτομαι, και λεω στον εαυτο μου πως πραττω σωστα, και πως πρεπει να υπερασπιζομαι τον εαυτο μου, για να γυρισω συντομα στις προηγουμενες μου σκεψεις. στο μυαλο μου, το σωστο και το λαθος εχουν μπλεχτει για τα καλα. δεν ειναι ολα ασπρα και μαυρα, οκ, ομως δεν γινεται ολα να ειναι και γκρι, και δεν γινεται ουτε να αμφιταλαντευονται αναμεσα στο μαυρο και το ασπρο συνεχως. καποια πραγματα πρεπει να ειναι θετικα, τελεία, και καποια αρνητικά, τελεια.θελω μια σιγουρια σε ο,τι κανω. δεν μπορω να προχωρησω με το να αμφιβαλλω για τα παντα.