ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα σε όλους!Με λένε Μαρία, και είμαι 34 ετών.Ειμαι παντρεμένη 12 χρόνια,και έχω μια κόρη 10 ετών.Όταν ήμουν μικρή, πέρασα δύσκολα παιδικά χρόνια, καθώς υπήρχε η ενδοοικογενειακή βία στην οικογένεια μου.Ο Πατέρας μου ήταν μέθυσος, και χτυπούσε την μητέρα μου, και κάποιες φορές εμένα, και την μικρότερη αδερφή μου.Ειχα παρακολουθήσει μια σκηνή σεξουαλικής βιας που διέπραξε στην μητέρα μου, και έκανα να το ξεπεράσω αρκετό καιρό.Η μητέρα μου συνέχεια έλεγε ότι θα μας πάρει να φύγουμε, αλλά από την άλλη φοβόταν.Οταν έφτασα στα 16, ο πατέρας μου, χτύπησε άσχημα την μητέρα μου, με σκοπό να πάθει αιμάτωμα στο κεφάλι.Παλι καλά με τα από πολύ καιρό και αγώνα, ξεπέρασε τον κίνδυνο.Η γιαγιά μου (η μητέρα της μητέρας μου) έκανε μήνυση στον πατέρα μου, με σκοπό ο πατέρας μου, να φάει ποινή 2 χρονών.Οταν έφτασα στην Γ Λυκείου, και όλα είχαν ησυχάσει, κατάφερα να περάσω της πανελλήνιες, περνώντας τουριστικά επαγγέλματα.Οταν ο πατέρας μου βγήκε από την φυλακή, άρχισε να απειλή την μητέρα μου, και αναγκάστηκε να του κάνει περιοριστικά μέτρα.Απο τότε ο πατέρας μου, δεν ξαναενοχλησε την μητέρα μου.Μετα απο χρόνια,η μητέρα μου έκανε ένα δεύτερο γάμο και πάλι καλά την είδα πρώτη φορά ευτυχισμένη.Ο πατέρας μου, ζούσε στο παλιό μας σπίτι,και είχα κόψει εντελώς της επαφές μου μαζί του.Ουτε στον γάμο μου δεν τον κάλεσα, ούτε στην βάπτιση του παιδιού μου.Πριν 5 μήνες, Ο πατέρας μου πέθανε, από καρκίνο στο συκώτι (από την κατανάλωση αλκοολ) σε ηλικία 67 ετων.Δεν πήγα να τον δω στο νοσοκομείο ούτε μια φορά.Μονο στην κηδεία πήγα και αυτό με το ζόρι.Εκλαψα γιατί δεν έπαυε να ήταν πατέρας μου.Το μετάνιωσα που δεν του έδωσα μια συγχώρεση πριν ξεψυχήσει.Αλλωστε όλοι οι άνθρωποι αξίζουμε μια δεύτερη ευκαιρία.Για αυτό, να συγχωρείτε, ειδικά τους γονείς σας, ότι και αν έχουν κάνει.Δεν λέω να έχετε επαφές με αυτούς.Απλα έστω να τους συγχωρείτε για να μην έχετε τύψεις μετά.Μην κάνετε το ίδιο λάθος με εμένα.