29.6.2013 | 21:23
Ομοφοβικός καθηγητής
Δεν ξέρω για ποιο λόγο γράφω αυτό το μήνυμα μα νιώθω πως πρέπει.Ένας από τους φετινούς μου καθηγητές με έκανε-άθελά του-να πιστέψω πραγματικά πως όταν βλέπουμε αδικία οφείλουμε στον κόσμο και στον εαυτό μας να μη φοβόμαστε και να πράττουμε αυτό που ξέρουμε πως είναι σωστό.Την πρώτη φορά έκανε έμμεσο σχόλιο για το τι είναι φυσιολογικό και τι όχι και πως η φύση τα έχει κανονίσει μα οι άνθρωποι άλλα κάνουν.Είδε λέει το Σαμαρά(τον κομμωτή)και κάνει ένα μορφασμό σαν να λέει που καταντήσαμε.Οι συμμαθητές μου γελάνε και φαίνονται ανενόχλητοι.Νευριάζω και με ρωτούν τι έχω αλλά επειδή είμαι και κότα φωνάζω γενικά πως δεν αντέχω τους ομοφοβικούς αντί να το πω στα μούτρα του.Την επόμενη φορά ένα γυναικείο όνομα είναι γραμμένο στον πίνακα και λέει σε ποιο αγόρι αρέσει η τάδε?ή κορίτσι έτσι όπως έχουμε γίνει?Συμμαθητές μιλούν για γκέι γάμο> συνεχίζει.Ήξερα πως έπρεπε να κάνω κάτι,ακόμη και μικρό αλλά φοβόμουν να είμαι το μόνο άτομο που αντιτίθεται.Στη θεωρία μια χαρά αλλά στην πράξη έτρεμα.Άλλη μέρα λέει κάτι για >(σιχαίνομαι ακόμα και που σκέφτομαι αυτή τη λέξη).Στο διάλειμμα πηγαίνω και τον ρωτάω για αυτό που είπε στην τάξη.Απαντά πως δεν έχει πρόβλημα με τους γκέι αρκεί να μην το δείχνουν.Συνεχίζω να είμαι κότα και αντί να πω αυτά που πρέπει απλά φεύγω.Κλείνομαι στην τουαλέτα και κλαίω.Γιατί να πιστεύουν κάποιοι αυτές τις ανοησίες,γιατί κανείς δεν αντέδρασε,γιατί δεν είχα το θάρρος να μιλήσω,γιατί έμεινα στη δειλία μου.Θυμώνω με μένα και ντρέπομαι που αντί να μιλήσω όπως πρέπει κάθομαι και κλαίω.Τέλος πάντων,από τότε δεν έκανε πάλι κανένα σχόλιο.Τώρα,μήνες μετά,τα 'χω ακόμα με τον εαυτό μου.Γιατί σκέφτηκα τι θα πουν οι γύρω,γιατί κανείς δε θα συμφωνούσε,γιατί,γιατί..Το μόνο που θα πρεπε να με νοιάζει είναι το τι είναι σωστό.Πως από την πρώτη στιγμή θα πρεπε να τον κοιτάζω στο πρόσωπο και να μιλάω σταράτα χωρίς μισόλογα.Πως είναι καθήκον μας να μην ανεχόμαστε τέτοιες καταστάσεις.Τέτοια περιστατικά συμβαίνουν καθημερινά και μακάρι όλοι όταν άκουγαν κάτι ρατσιστικό,ομοφοβικό.. να έκαναν αυτό που πρέπει.Συνηθισμένη ιστορία μα την κρατάω μέσα μου και έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου πως αν βρεθώ μπροστά σε κάτι ανάλογο θα πάρω θέση και με το παραπάνω.Ευχαριστώ πολύ για την ανάγνωση.