ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

δοκιμασες να πας ψυχολογο και δεν σε βοηθησε καθολου? κοιτα οντως ο ψυχολογος δεν ειναι ακριβως λυση για μια τετοια περιπτωση. μπορει να σου δωσει συμβουλες για καποια θεματα, να ψαξει τι μπορει να φταιει και εχεις φτασει σε αυτο το σημειο και να προτεινει τροπους να βελτιωσεις τα πραγματα, βημα βημα, αλλα δεν μπορει να τα διορθωσει ο ιδιος ετσι απλα, εσυ πρεπει να δρασεις, να κανεις κατι. σιγουρα δεν εισαι ο μονος που περνας δυσκολα, και αλλοι βρισκονται ή εχουν βρεθει εγκλωβισμενοι σε τετοιες καταστασεις. αλλα δεν μπορεις ουτε να τα παρατας, ουτε να ελπιζεις σε πιθανοτητες γιατι οπως εχεις ηδη καταλαβει ως δια μαγειας δεν αλλαζει κατι. εσυ θα παιξεις τον σημαντικοτερο ρολο σε αυτο. αν παντως θες να μιλησεις καπου περισσοτερο μπορω να σε ακουσω

Ευχαριστώ για τα σχόλιά σας.(Και τα θετικά, και τα αρνητικά).Γιατί μπήκατε στον κόπο να σχολιάσετε για το πρόβλημα ενός αγνώστου που κατά πάσα πιθανότητα δε θα συναντήσετε ποτέ.Να είστε καλά.

Καταλαβαίνω πολυ καλα όσα εγραψες. Κρατώ αυτό: "Δε διορθώνεται τίποτα... Γιατί όλα είναι σκατά και δεν έχω την παραμικρή δύναμη να τα αλλάξω όλα αυτά."Γιατί ειναι τόσο σκατά καλό μου αγόρι που είσαι 25? Αυτό δεν μας ειπες. Για τη μοναχικοτητα? Ή για το οτι πέρασαν κάποια χρόνια χωρίς να κανεις πραγματα που ηθελες? Τι απο ολα? Διευκρινησε το μας αν μπορεις. Το δε διορθώνεται δεν καταλαβαίνω. Οκ δοκιμασες με ψυχολόγο. Σαφως και ένς ψυχολόγος δε θα σε βγάλει απο μόνος του, σαφως χρειαζεται και δική σου πρωτοβουλία και θεληση να αλλάξεις, να προχωρησεις. Είσαι μόνο 25 γλυκό μου αγόρι. Στην ωραιότερη ηλικία ναι. Πίστεψε με. Στα γραφω εγώ που είμαι 34 και θα ήθελα να ξαναγυριζα. Κι εγώ είχα απωθημενα ένα σωρό και θα εκανα πολλά και θα άλλαζα ναι. Αλλά αυτή ειναι η ζωη μας ρε γαμωτο. Αποδεξου την. Αγάπησε την. Αγάπησε τον εαυτό σου και ξεκινα απο εκεί. Οτι αξιζεις αγάπη, αξιζεις να ζήσεις πραγματα. Το οτι δεν έκανες κάποια οκ δεν σημαίνει τέλος. Εχεις ακόμα καιρό για πολλα περισσότερα. Απλα να αλλάξεις τροπο σκέψης, να αυτοαγαπηθεις, να νιωσεις σημαντικός, να κανεις τα δικά σου βήματα. Οκ μπορεί καποιες φορες να μας πάνε ολα σκατα, και μιλάω προσωπικα, αλλά δεν παυουμε να συνεχίζουμε. Συνεχίζεις με οτι εχεις. Άλλοι ειναι σε χειρότερη θέση απο εμας και όμως δεν εγκαταλείπουν. Απλα σε σενα πιστεύω σου χάθηκε δεν ξέρω γιατί η κινητήριος δυναμη, να βγεις, να κανεις πραγματα, να κανεις όνειρα. Κάνε όνειρα κι ας ειναι ολα γύρω σου μαύρα. Σε βοηθάει να σκεφτεσαι οτι ναι υπάρχει αυτή η ε υ κ α ι ρ ι α να τα καταφέρεις. Οπλισου με θάρρος, απέκτησε δύναμη για ζωη και ζησε, όπως σου γράφουν τα παιδιά παραπανω. Κάθε μέρα ειναι και μια ευκαιρία να κανεις κάτι. Ξεκινα απο τα απλα. Αυτα που θέλεις. Γνωρισε ατομα, βγες μην απομονωνεσαι. Δε σε βοηθάει να κλεινεσαι. Υπαρχουν δομές υποστήριξης νέων ρωτησε κι εκεί, ρωτησε για συμβουλευτικές γραμμές. Βρες τρόπους να αλλάξεις την υπάρχουσα κατασταση. Απο σενα εξαρτάται. Εσύ εχεις τη θεληση να αλλάξεις. Προσπάθησε το. Μια χαρα άτομο και συνειδητοποιημενο σε βρίσκω. Γιατί λοιπον κολλας στα απωθημενα του παρελθόντος? Δεν αρνούμαι οτι οκ ο καθένας έχει τη δική του ιστορία και τα δικά του προσωπικα βιώματα, όμως στο χερι σου ειναι να αλλάξεις τροπο σκέψης απο εκείνα που δεν έγιναν σε εκείνα που θα γίνουν. Ξεκινα απο τα εύκολα. Βάλε στόχους. Ολα γίνονται καλε μου. Ολα. Μονο για εκείνα που δε διορθώνονται για αυτά οκ. Είσαι δυνατός και μπορεις να κανεις πολλα. Βρες κάτι να σε κινητοποιήσει να ξεκινήσεις παλι με το ίδιο σθένος όπως πριν απο επτά χρόνια. Ο ίδιος είσαι. Το εχεις μέσα σου. Απλα το απωθησες. Ξαναβρες τη χαρα σου και την όρεξη σου για ζωη. Η ζωη ειναι αγρίως απίθανη όπως είπε και μια συγγραφέας. Ζηστην όπως σου δίνεται. Με τα πανω και τα κάτω της ειναι η μονη μας ευκαιρία εδώ να αφήσουμε το στίγμα μας. Οτι περάσαμε οτι κάναμε ενα βήμα. Το χεις. Πιστεύω σε σενα. Ξαναβρες τη δυναμη σου και ξεκινα απο την αρχή. Δεν έχει χαθεί τιποτα, στο λέω εγώ. Μπορεί να είμαι μια άσχετη για σενα, οκ συμφωνω, απλα εντοπισα μια δυναμική σου που μας περιεγραψες όταν πέρασες στη σχολή. Αρα υπάρχει. Αν δεν το ελεγες, θα έλεγα οκ οτι απλα επιλέγεις την ήττα. Όμως το έχεις. Ζήστο λοιπον για το γαμωτο όσων δεν εζησες. Πάρε την "εκδίκηση" σου μεταφορικά μιλωνυαε. Δείξε τα κότσια σου και ξεκινα ξανά. Αξιζεις τα καλυτερα.Θέλω να μάθω ευχάριστα. Να είσαι καλα καλέ μου. ;-)

Βγες έξω και περπάτα.Να είναι βράδυ.Περπάτα μέχρι να πονέσουν τα πόδια σου.Μη βαριέσαι.Βάλε και μουσική.Βγες έξω και ΖΗΣΕ!

25 ετών και νιώθεις οτι η ζωή θα είναι η ίδια;; αν αυτο θελεις φυσικα και θα παραμέίνεις θεατής. Ο καθε άνθρωπος, το καθε σπίτι εχει δυσκολίες. Αλλα υπάρχουν και τόσα θετικά. Και ποιοι έίμαστε εμεις σε σχέση με τους άλλους που έχουνε προνόμιο να περπατάμε , να βλέπουμε και χίλια δύο. Η καθημερινότητα μας κατρακυλά.. ευκολο δεν είναι τίποτα. Αλλα μια βολτα στη θάλασσα αρκεί.. πολλοι δεν το μπορούν. Ξερω οτι δεν ειναι να σκεφτόμαστε τα χειρότερα μόνο, αλλα πίστεψε με , άπειρος κοσμος θα αντάλλασε την ανιαρη καθημερινότητα σου με την θεση του στο νοσοκομείο και το οτι σε λίγο καιρό μπορέί να μην υπάρχει.. καλή δύναμη. Σήκω. Πάλεψε. Και οτι ειναι να γίνει, θα γίνει.