δοκιμασες να πας ψυχολογο και δεν σε βοηθησε καθολου? κοιτα οντως ο ψυχολογος δεν ειναι ακριβως λυση για μια τετοια περιπτωση. μπορει να σου δωσει συμβουλες για καποια θεματα, να ψαξει τι μπορει να φταιει και εχεις φτασει σε αυτο το σημειο και να προτεινει τροπους να βελτιωσεις τα πραγματα, βημα βημα, αλλα δεν μπορει να τα διορθωσει ο ιδιος ετσι απλα, εσυ πρεπει να δρασεις, να κανεις κατι. σιγουρα δεν εισαι ο μονος που περνας δυσκολα, και αλλοι βρισκονται ή εχουν βρεθει εγκλωβισμενοι σε τετοιες καταστασεις. αλλα δεν μπορεις ουτε να τα παρατας, ουτε να ελπιζεις σε πιθανοτητες γιατι οπως εχεις ηδη καταλαβει ως δια μαγειας δεν αλλαζει κατι. εσυ θα παιξεις τον σημαντικοτερο ρολο σε αυτο. αν παντως θες να μιλησεις καπου περισσοτερο μπορω να σε ακουσω
31.5.2019 | 22:07
Όμορφη βραδιά...
Αλλά με ποιον να την περάσεις ωραία δίχως φίλους ή σχέση;Πόσο άσχημο είναι να έχεις ως μόνη επιλογή το να κλειστείς στους 4 τοίχους παρέα με την τηλεόραση και το instagram;Γιατί να είναι έτσι τα πράγματα; Γιατί όλη αυτή η κατάσταση να μου τρώει το μέσα μου συνεχώς;Γιατί να μη ζω μια φυσιολογική ζωή στα 25 μου;Πόσο σκατά είναι όλα στη ζωή μου;Έχω να βγω με παρέες χρόνια. Για σχέση ούτε λόγος.Κοινωνική ζωή μηδέν.Αόρατος από όλους.Περπατάω μόνος και ζηλεύω που βλέπω άτομα ευτυχισμένα να περνούν όμορφα.Ακούω δεξιά και αριστερά να μιλούν για τα όσα έχουν ζήσει, και στεναχωριέμαι γιατί δεν έχω ανάλογες εμπειρίες...Έφαγα τα καλύτερά μου χρόνια δίχως λόγο, ασχολούμενος με μαλακίες.Και τότε δε με ένοιαζε.Τώρα με νοιάζει, αλλά πλέον είναι αργά.Δε διορθώνεται τίποτα... Γιατί όλα είναι σκατά και δεν έχω την παραμικρή δύναμη να τα αλλάξω όλα αυτά.Και οι μέρες περνούν και εγώ κάθομαι μέσα από το παράθυρο και τις βλέπω να φεύγουν, όπως και τη ζωή την ίδια...Και δε ξέρω τι να κάνω.Ό,τι κι αν κάνω, θα χρειαστούν χρόνια για να αλλάξει αυτό το χάλι.Χρόνια που δεν μπορώ να διαθέσω. Με πληγώνει που και αυτό το καλοκαίρι θα το περάσω μόνος.Και το φθινόπωρο και το χειμώνα και πάει λέγοντας. Και ακόμα και αν κάνω κάτι, λόγω έλλειψης εμπειριών θα αντιμετωπίζομαι από τους γύρω μου ως ΄παράξενος' και ο κοινωνικός αποκλεισμός θα είναι τεράστιος. Αφήστε που θα ζώ για πάντα γεμάτος απωθημένα που δεν πραγματοποίησα και γεμάτος στεναχώρια για τα χρόνια που έζησα...Σύγγνώμη αν σας μαύρισα με τη μιζέρια μου.Κάπου ήθελα να τα πω. Όχι οτι θα αλλάξει κάτι.Και την επόμενη εβδομάδα εδώ θα είμαστε.Και την μεθεπόμενη και πάει λέγοντας.Όπως ήμουν και τη προηγούμενη και τη προπροηγούμενη και πριν μερικές εβδομάδες που σας είχα ξαναγράψει τον πόνο μου.Απλά δε γίνεται τίποτα.Μάλλον η ζωή δεν είναι για όλους.Τό μόνο που με κρατά, είναι αυτή η μικρή πιθανότητα κάτι να αλλάξει, γιατί η ζωή είναι απρόβλεπτη. Αν και δε βλέπω να γίνεται κάτι..Μόνο αυτή με κρατά. Και όσο αντέξω...Υ.Γ. Ποιος να το περίμενε, όταν πριν 8 χρόνια είχα τελειώσει το σχολείο, είχα περάσει σε μια σχολή που τότε μου άρεσε, και είχαμε κάνει μια μεγάλη συγκέντρωση στο σπίτι με συγγενείς και φίλους και αισθανόμουν απίστευτη χαρά μέσα μου -και αυτό έβγαινε προς τα έξω σε όλους τους τομείς- οτι θα έφτανα τώρα τόσο καιρό μετά να έχω πιάσει πάτο. Ήμουν στον Όλυμπο και έφτασα στο βυθό του Αιγαίου..... Απλά κρίμα, μια ζωή με τόσες προοπτικές να πηγαίνει χαμένη...Υ.Γ. Να ξέρετε, πάντως, οτι ούτε ο ψυχολόγος βοηθά. Δεν έχω ανάγκη από διαπιστώσεις ούτε από συμβουλές. Ξέρω τι μου συμβαίνει και από την καλή και από την ανάποδη. Απλά βρίσκομαι σε ένα σημείο που δε γίνεται τί-πο-τα...
11