ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κουράστηκα......η ζωή είναι πανέμορφη...βλέπεις ακρογυάλια , ζευγάρια να φιλιούνται στην αμμουδιά , έρωτες , ταξίδια , μέρη μαγευτικά , τροπικά δάση και χρωματιστά πουλιά να κελαηδάνε , κόσμος να περπατά παρέα στα όμορφα σοκάκια ελληνικών νησιών ,τραγούδια και μελωδίες που αγγίζουν την ψυχή που ανατριχιάζεις στο άκουσμα τους , γλυκό πιοτό....αρκεί μια βραδυά να ξαπλώσεις μόνος σου ανάσκελα σε μια αμμουδιά και να χαζέψεις το φεγγάρι και τα αστέρια,να σε δροσίζει το μελτεμάκι ,ακούγωντας το κύμα σαν σκάει και χαιδεύει το ακρογυάλι ..Νησιά , μαγευτικά χωριουδάκια , κόσμος , πολιτισμοί , γλώσσες , χοροί και πανηγύρια μια όμορφη ζωή ...κορίτσια πανέμορφα , νεραίδες θαρρώ που τριγυρνάνε ανάμεσα μας και μου μαγεύουν το μυαλό , σας συναντώ περαστικός σε μετρό λεωφορεία στον οαεδ και στα ίκαΠαιδιά των εξομολογήσεων σας αγαπώ σας λατρεύω και σας εύχομαι οτι ομορφότερο στην ζωή να σας βρεί και να χαμογελάτε πάντα...Διαβάζω καιρο τις εξομολογήσεις και τα βλέπω και στον κόσμο.....κακά τα ψέμματα ο πόνος η απελπισία ειναι πολύς....πολύς για εναν άνθρωπο που κακο δεν έκανε και δεν έφταιξε σε κανέναν...Και είμαι 33 χρονών και πτυχία δεν κατάφερα να βγάλω και έχω ξεμείνει εδωπέρα πλεόν φτωχός ,αποτυχημένος , μικρό το πουλι μου και άσχημος στο πρόσωπο στα χαρακτηριστικά εκ γεννέτης , γυναίκα δεν με ήθελε ποτε πόσο μάλλον τώρα που με αποκαλείτε λογω ηλικίας ραμολίμεντο και πουρό, ξέμεινα να ζώ για να παλεύω να μαζέψω χαράτσια και φόρους για να μου επιτρέψουν να ζώ αλλιώς φυλακή ή παγκάκι να εξαφανιστώ ,τίποτε δεν έμεινε όμορφο για το οποίο να μπορώ να αισιοδοξώ ,ζωή όνειρα ελπίδες ολα νεκρά πια για μένα...Θα ήθελα να κρατάω και να βλέπω για μια ζωή εις τους αιώνας των αιώνων ,τελευταίο πράμα πριν έρθει η ώρα να πεθάνω να νε αυτή ,μια γλυκιά φωτόγραφια που κατάφερα και εκτύπωσα απο το φβ απο το κορίτσι που ονειρευόμουνα οτι θα με αγκάλιαζε γλυκά και το σε αγαπώ που θα μου έλεγε θα το πίστευε και θα το ένιωθε...Μακάρι να μου είχε χαμογελάσει ο έρωτας η ζωή η τύχη....θα χαμογέλαγα στα 70 μου χαζεύοντας φωτογραφίες αναμνήσεις , εγώ και αυτή να αγκαλιαζόμαστε σε εναν καναπέ ,να τραγουδάμε παρέα σε μια συναυλία ,να φιλιόμαστε μπροστα απο την δύση του ηλιου ,να γελάμε σαν μικρά παιδιά σε καποιο πανηγύρι, να κάνουμε χαζαμάρες σε κάποιου φίλου το πάρτυ , τριγύρω να κάνουν σαματά τα εγγονάκια μου.....πόσο μου λείπει η ελπίδα,τα όνειρα, ο έρωτας ,κάτι όμορφο ..... ξέμεινα ενας άπραγος θεατής σε ενα πανέμορφο έργο που λέγετε ζωή, και το μόνο που επιτρέπεται να κάνω είναι να χαμογελάσω ή να κλάψω.άντρας 33