9.6.2016 | 21:49
Onee upon a time...
Πίστευα σε πολλά και τώρα απλά προσπαθώ να ξεχάσω. Να μάθω να φτιάχνω χάρτινους πύργους, μια βροχή τους κατατροπώνει και εγώ ζω μια τόσο πεζή πραγματικότητα. Όμως καταλαβαίνω, πάντοτε καταλάβαινα. Έτσι είναι οι άνθρωποι, τους χαίρεσαι για λίγο και μετά χάνονται, αργά ή γρήγορα χάνονται κι εσύ πάντοτε κουβαλάς κάτι από εκείνους.Απλά ποτέ μου δεν θα χωνέψω όταν κάτι γίνεται με άσχημο τρόπο από επιλογή κι όχι από ανάγκη.
