ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι στο σπίτι μας και βάζω ηλεκτρική. Τραγουδάω ιταλικά τραγούδια αμέριμνη, δίχως ντροπή καθώς σκουπιζω ενώ έχω πρόχειρα μαζεμένα τα μαλλιά μου δεμένα σε έναν μάλλον αστείο κότσο. Θυμάσαι; Μου ζητούσες να σου μιλήσω λίγο ιταλικά και εγώ ντρεπόμουν συνεχώς, τελικά δεν σου μίλησα ποτέ, δεν σου είπα ποτέ κάτι ιταλικό. Μπαίνεις στο σπίτι αθόρυβα, γυρνάς το κλειδί στην πόρτα χωρίς να σε ακούσω, κάνει θόρυβο κι αυτή η σκούπα. Έρχεσαι μέσα και με βλέπεις να τραγουδώ και να ψιλοχορευω σκουπίζοντας. Στηρίζεσαι στον τοίχο πίσω σου, σταυρώνεις τα χέρια σου μπροστά σου δίχως να πετάξεις τα κλειδιά και χαμογελάς από ευτυχία καθώς είσαι πλήρως αφοσιωμένος στο να με παρατηρείς που είμαι εντελώς γελοία, τραγουδώ και παραφωνα άλλωστε. Μα εσύ με κοιτάς με ευτυχία, φαίνεται πως με καμαρώνεις, πως με χαίρεσαι, γιατί έλεγες πάντα πως είμαι το κοριτσάκι σου, ήταν κι αυτή η διαφορά ηλικίας μεταξύ μας που σε έκανε να λες πως θέλεις να με βοηθήσεις να ανθίσω. Το τεράστιο χαμόγελο σου γίνεται γέλιο, δυνατό γέλιο ευτυχίας. Τότε συνειδητοποιω πως γύρισες. Κλείνω την ηλεκτρική κι έρχομαι προς το μέρος σου ντροπαλά κάνοντας αυτήν την κίνηση με το στόμα μου κρύβοντας τα χείλη μου, κάτι που κάνω όταν καμιά φορά ντρεπόμαι και ταυτόχρονα θέλω να γελάσω. Μου έλεγες να μην το κάνω αυτό γιατί σου αρεσαν πολύ τα χείλη μου όπως τονιζες ξανά και ξανά, με εμένα να μη συμμερίζομαι καθόλου αυτή σου την άποψη, και έλεγες πως είναι κρίμα να μην φαίνονται. Με πιάνεις από τη μέση, με φέρνεις κοντά σου και μου ψιθυρίζεις "είμαι ευτυχισμένος".