ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν με χωράει ο τόπος σήμερα το βράδυ. Σκάνε όλα αυτά που θέλω να κάνω τόσο καιρό για τον εαυτό μου αλλά τα έχω παραμελήσει στο όνομα της γνωστής αναβολής 'και αύριο μέρα είναι' και δεν δείχνουν κανένα έλεος. Πόσες στιγμές έχουμε χάσει στο 'όνομα' αυτό; Mας δίνει τόση ελπίδα αυτή η λέξη από μόνη της και εμείς επιμένουμε να κάνουμε κάθε μέρα αυτό που δεν μας γέμιζε ούτε και την προηγούμενη. Γιατί ξεχνάμε να προσπαθήσουμε γι' αυτά που οι ίδιοι ονειρευόμαστε; Είναι κάποια μαζοχιστική τάση της εποχής γιατί μας αρέσει να μένουμε εγκλωβισμένοι στο δράμα μας ταυτίζοντας στο μυαλό μας το 'βαριέμαι' με το 'δεν μπορώ' ή έχουμε καταφέρει να ξεχάσουμε τι πάει να πει 'ζούμε το όνειρο;'. Μας είπαν είναι καλό να ονειρευόμαστε κι εμείς ξεχάσαμε πως για να το ζήσουμε πράγματι το όνειρο πρέπει κάτι να κάνουμε γι' αυτό.