ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν 6 χρόνια άλλαξα καριέρα.Κανω μια δουλειά ιδιαίτερα δύσκολη αλλά τόσο μα τοσο ενδιαφέρουσα που με γεμίζει πλήρως!Πολλές φορες νιώθω οτι κανω ενα λειτούργημα που προσφέρει στους συνανθρώπους μου.Οικονομικά τα πρώτα χρόνια ήταν αρκετά δύσκολα σε αυτή τη δουλειά.Καθε μερα ομως είναι και καλύτερα και το βασικό ειναι οτι στις απολαβές μου δεν υπάρχει όριο και εχω αμοιφθει με χρήματα που δεν μπορεί να κέρδισει κανένας μισθωτός! Νομίζω οτι με ενα τέτοιο επάγγελμα μπορω να ονειρεύομαι ενα καλύτερο μέλλον! Οταν ομως αναζητώ νέους συνεργάτες, και λέγοντας όλη τη ρεαλιστική πραγματικότητα για το επάγγελμα, βρίσκω ενα τοίχο! Με τοση ανεργία είναι τοσο δύσκολο να βρω αξιόλογους, εργατικούς, ηθικούς ανθρώπους με φιλοδοξίες; Μήπως τελικά μπροστά σε ενα σταθερό μισθό ακόμα και των 500 ευρώ βολευόμαστε με τα λιγα και τα μικρά; Μήπως όλοι μεσα στην κρίση μάθαμε να επιβιώνουμε κι οχι να ζούμε;Μήπως η κρίση μας έκανε λιγότερο μαχητικους; Μήπως απλώς σταματήσαμε να ονειρευόμαστε;