ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

είμαστε σχεδόν ένα χρόνο χωρισμένοι.το περίμενα και δεν το περίμενα.έγινε ομαλά.μέσα μας ξέραμε και οι δυο ότι δεν πήγαινε άλλο,αλλά είχες το θάρρος να το πεις εσύ πρώτος.κρατήσαμε ειλικρινά φιλική επαφή για κάμποσο καιρό..δεν ξέρω κατά πόσο ήταν φυσιολογικό αυτό.μετά χαθήκαμε..έχω μήνες να σε δω.η επικοινωνία μας τυπική μόνο σε γιορτές..σε σκέφτομαι κάθε μέρα με αγάπη..ήσουν ο,τι καλύτερο έχω ζήσει.σχέση ζωής.τα 4 καλύτερά μου χρόνια.με τα πάνω μας και τα κάτω μας όπως όλα τα ζευγάρια,αλλά και με αγάπη πολλή.αυτό που τώρα αναζητώ και δεν έχω καταφέρει να βρω μου το χάρισες ξανά,αλλά αυτή τη φορά στ'όνειρό μου..βρεθήκαμε λέει τυχαία και ξαφνικά με άρπαξες και μου χάρισες μια αγκαλιά από εκείνες τις παλιές..τις μεγάλες,τις σφιχτές..δυο χέρια τυλιγμένα γύρω από ένα σώμα,που μπορούν να πουν περισσότερα λόγια και από χίλια στόματα.ήταν τόσο ζωντανό όνειρο.ξύπνησα κι ακόμη την ένιωθα την αγκαλιά.τα δάκρυα κυλούσαν χωρίς να το καταλαβαίνω.και τώρα το ίδιο.