ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Και θελω να το μοιραστω μαζι σας. Καθομουν λεει μονος παντερμος στο σαλονι με το pc μπροστα μου και χαζευα τις εξομολογησεις. Ξαφνου τα φωτα εσβησαν και τα παραθυρα ανοιξαν. Τρομαξα πολυ και ενας χτυπος ακουστηκε στην πορτα μου "ντουκ ντουκ". Σηκωνομαι τρεχοντας και την ανοιγω. Ηταν η κοπελια που αγαπω, χτυμενη με γαλαζιο νυφικο. Στα μαλλια της ειχε βιολες. Με κοιτουσε και δεν μιλαγε. Εγω προσπαθουσα να της πω κατι αλλα δεν εβγαινε φωνη. Αφου μειναμε ετσι για καμποσα λεπτα να κοιταζομαστε, απλωνει το χερι της και μου δινει ενα χαρτι. Γροικαω και τι να δω: ητανε το προσκλητηριο του γαμου της. Ελειπε ομως το ονομα και η ημερομηνια. Πηγαινω να παρω στυλο να συμπληρωσω το δικο μου ονομα διπλα στο δικο τση. Την ωρα που το γραφω ομως αυτη γελα δυνατα. Το γαλαζιο νυφικο μετατρεπεται σε θαλασσα και πλυμμηριζει ολο το σπιτι μου. Κολυμπαω με αγωνια για να μην πνιγω, κουναω χερια ποδια. Ματαια. Λιγο πριν αφησω την πνοη μου, ξυπναω. Κοιταζω το ρολοι. 3 παρα τεταρτο. Σκεφτομαι τα ματια της