ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Νυχτωσε πάλι και όλα σκοτείνιασαν, πρέπει να ανάψω κεριά και να τυλιχτω με 2κουβερτες γιατι έχω βρεγμένα μαλλιά μετα από το κρύο ντους. Θέλω να πω ένα ειλικρινες ευχαριστώ μέσα από τα βάθη της ψυχής μου όλους όσους με βοήθησαν , την διαχείριση της Lifo που ανέβασαν την εξομολόγηση στις "2 Ιανουαρίου" που ζήτησα βοήθεια για πρώτη( και ελπίζω τελευταία φορά στην ζωή μου και έγραψα τον αριθμό τραπεζης) και να πω στον εαυτό μου " Μην κλαις, όλα θα πάνε καλα" κι ας μην το πιστεύω 100%... Δεν πήγα ακόμα να δω αν υπάρχει κάποια βοήθεια για το ποσό της ΔΕΗ γιατί ήμουν σε αξιοθρήνητη κατάσταση και μου φαίνεται βουνό και το πιο απλό πραγμα όπως μια βόλτα. 3μιση μήνες ακριβώς συμπληρώνονται σήμερα από τότε που μας πήραν το ρολόϊ , πέρασα κυριολεκτικά και τις χρονιές ημέρες στα σκοτάδια και εγινα η σκιά του εαυτού μου... Κλειστηκα μια εβδομάδα μέσα λογω κατάθλιψης( παίρνω φάρμακα seropram ) και εξ αιτίας του αυτοάνοσου που επιδεινωθηκε και με φυλακίζει στο σπίτι εδώ και 6 περιπου χρονια και δεν μπόρεσα ούτε μια βόλτα μεχρι το πάρκο να παω... Δεν έχω κανέναν να με εμψυχώνει δίπλα μου και φοβάμαι πολυ. Τόσα χρόνια εγώ ενθαρρυνα τον εαυτό μου αλλά αυτό κάποια στιγμή είναι τρομερά ψυχοφθόρο και δεν αντεχεται. Εκεί είναι που φοβάμαι μην χάσω τα λογικά μου από όλα αυτα τα δραματα που πέρασα απο μικρούλα και περνώ... Δεν εγκατέλειψα την μητέρα μου( ούτε και πρόκειται) πηγαίνοντας σε ένα συγγενικό σπίτι, που με προσκάλεσαν γιατί θα είχα τύψεις να ζω εγώ καλά και να έχω σχεδόν τα παντα ,ενώ η μητέρα μου που δεν είναι ευπρόσδεκτη να υποφερει ολομόναχη.Μονο ενας ακαρδος θα το εκανε αυτο...Εδω πέρα που είμαι και φορτίζω από κοινόχρηστο χώρο το κινητο καθημερινα έχω ξεπαγιασει, δεν γίνεται να μαγειρέψω κ.α αλλά το χειρότερο είναι ότι πλένομαι με παγωμένο νερό καθημερινά γιατί θέλω να είμαι καθαρή και μετά με τσιμπάει η καρδιά μου από το τσουχτερό κρυο... Προσπαθώ να μην κάνω αυτοκαταστροφικός σκέψεις, αφού έχω πέσει σε τέλμα όλους αυτούς τους μήνες και είμαι αβοήθητη και ελπίζω γρήγορα να βρεθεί κάποια λύση. Να μην υποφέρω ούτε εγώ , ούτε κανένας άλλος άνθρωπος να στερείται το κοινωνικό αγαθό του ρεύματος. Είναι σαν να είναι νεκρό μετά το σπίτι και κανένας δεν το αξίζει αυτό...Σε διαλύει και σε κάνει να νιώθεις ηττημένος... Μόνο τα αγαπημένα μου γατάκια μου δίνουν χαρά όταν κοιμούνται δίπλα μου για να ζεσταθούν χουρχουριζοντας και εγώ τα αγκαλιαζω... Και πάλι ευχαριστώ όποιον ήθελε να βοηθήσει ή το είπε σε κάποιον που να έχει οικονομική άνεση να μαζευτεί ένα ποσο. Δεν είχα σκοπό να ζητήσω καμια βοήθεια, μονο τηλέφωνα διαμαρτυρίας στην ΔΕΗ αλλά οταν τέθηκε το θέμα στα σχόλια και είμαι σε τόσο δραματική κατάσταση που δέχθηκα κι ας μην ζήτησα ποτέ σε ολόκληρη την ζωή μου ούτε ένα κομμάτι ψωμί. Να σας έχει η Παναγία καλά ολους και εύχομαι αυτήν την χρονιά να βρούμε όλοι την αγάπη, το χαμόγελο,την όρεξη για ζωή και να νικήσουμε τις σκιές με το φως του ήλιου και της καλοσύνης :)