ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μακάρι να μπορούσα με πέντε λέξεις, να πείσω όλα τα παιδιά, σε όλες τις ηλικίες, πόσο μεγάλο λάθος είναι ένα τσιγάρο. Ένα. Δεν είναι ανάγκη να πάρεις πακέτο, το πρώτο κιόλας είναι το χειρότερο λάθος που μπορείς να κάνεις. Δεν είναι κατι άξιο δοκιμής. Δεν είναι καμία εμπειρία που θα σου λείψει αύριο μεθαύριο. Ίσα ίσα, αν θες την εμπειρία, ίσως να λειψεις εσύ στο τέλος. Αλλά επειδή με πέντε λέξεις δεν γίνεται, θα γράψω δυό παραγραφάκια ακόμα.Ξεκίνησα να καπνίζω στα 13 μου. Έλεγα τη φράση "όποτε θέλω το κόβω". Αυτή τη φράση την έλεγα με σιγουριά και υπερηφάνεια μέχρι τα 24 μου. Τότε κατάλαβα ότι δεν θέλω και για αυτό δεν το κόβω. Στα 27 δεν μπορούσα πια να αντέξω τους πόνους και πήγα νοσοκομείο να δω τι παίζει. Σαν μικρό πεπόνι ήταν ο καρκίνος μέσα μου. Να συνεχίσω? Δεν νομίζω ότι χρειάζεται. Θα πω μόνο ότι τότε κατάλαβα πόσο αδύναμο σε κάνει να εξαρτάσαι από οτιδήποτε. Δεν το πάω στο βιολογικό εθισμό, αλλά στο μυαλό σου που δεν μπορείς να ελέγξεις. Όσο το μυαλό ζητάει τσιγάρο και του δίνεις τσιγάρο, τόσο πιο πολύ θα καταλήξει το μυαλό σου να ελέγχει εσένα, παρά εσύ το μυαλό σου. Αν θες να το ελέγξεις εσύ, μάθε να του λες όχι. Φαντάσου δηλαδή το μυαλό σου να ζητάει να κάνεις κάτι κακό σε κάποιον αντί να ζητάει τσιγάρο. Θα το έκανες? Μπορεί να ζητήσει ουσίες, εκδίκηση, αυτοπροβολή. Εσύ λέγε οχι. Αυτά. Τώρα είμαι τριάντα, έφτασα πριν το καταλάβω, και προσπαθώ να μάθω να ελέγχω το μυαλό μου. Επίσης και αυτο. Θα φτάσεις 30 και δεν θα καταλάβεις πότε πέρασαν τα χρόνια. Ωρίμασε και ας μη το απαιτεί κανείς. Απαίτησέ το εσυ, να είσαι ώριμος. Μην κάνεις αυτό το λάθος κι εσύ, είμαστε ήδη πολλοί οι βλαμμένοι και βασανιζόμαστε να αλλάξουμε. Δεν θες να μας μοιάσεις, πίστεψέ με! Θα πονέσεις!