7.5.2013 | 14:08
ΌΡΚΟΣ
Ετοιμάστηκα να γράψω για ένα περίεργο συναίσθημα που μόλις πρόσφατα 'μπήκε' στη ζωή μου. Και είδα παρακάτω το ποστ για τον Γιώργο...Πράγματι, χάνουμε στιγμές, άλλα τις περισσότερες τις κερδίζουμε. Οι περισσότερες είναι όταν μοιραζόμαστε μαζί με το βάρος που κουβαλάει ο καθένας μας, και το βάρος του άλλου. Τέτοιες 'μοιρασιές' σπανίζουν.Όπως σπανίζουν κι αυτοί που ρισκάρουν να προσπαθούν να αντέχουν τα 'καμώματα' των ανθρώπινων σχέσεων. Πολλά χρόνια πριν, γνώρισα μια κοπέλα. Η 'σύνδεση΄ όπως την αποκαλούσαμε για χρόνια, ίσως ήταν από τα πιο ιδιαίτερα που ζούμε τις σπάνιες αυτές στιγμές. Για εκείνη, 'κόπηκε' ή "δεν υπήρχε", όπως φρόντισε να με ενημερώσει μετά από εκατοντάδες χιλιόμετρα τα οποία διένυσα για να μοιραστώ τόσες λίγες και ακριβές στιγμές μαζί της. Μόνο και μόνο από αγάπη. Αυτό είναι το όνομα της 'σύνδεσης'. Εύχομαι να το διαβάζεις αυτό. Έχεις καταλάβει σε ποιον ουσιαστικά υπήρξες ειλικρινής και σε ποιον ΔΕΝ.Ι made my choice. You did yours.Ανάμεσα σε αυτά τα δυο υπάρχει όρκος.Και είναι δικός μου.